Lewis Short
audĭentĭa (noun F) : audio
* A hearing, a listening to something; audience, attention; mostly in the phrase, audientiam facere, to cause to give attention, to procure a hearing.
* Lit: exsurge, praeco; fac populo audientiam, i. e. command silence, * Plaut. Poen. prol. 11: Illi praeco faciebat audientiam, Auct ad Her. 4, 55, 68; audientiam facere praeconem jussit,Liv. 43, 16: quantam denique audientiam orationi meae improbitas illius factura,Cic. Div in Caeeil. 13, 42; so id. Sen. 9, 28; id. de Or. 2, 80, 325: tribuere,to give a hearing,App. M. 3, p. 131, 14: praebere, Cod. 7, 19, 7: impertiri,ib. 2, 13, 1.
* Meton.
* The faculty of hearing, hearing, Prud. στεφ. 954.
* The ears (abstr. for concr.), Arn. 3, p. 117; 5, p. 178.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary