LAT

Lewis Short

(verb) : at-tollo (attolo, arch.), no
* Perf. or sup., 3, , to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).
* Lit.: super limen pedes attollere,Plaut. Cas. 4, 4, 1: signa,id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31: illum (regem) omnes apes ... saepe attollunt umeris,Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid: parvumque attollite natum,lift up,Ov. M. 9, 387: caput,id. ib. 5, 503: oculos humo,id. ib. 2, 448: Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,Prop. 1, 15, 37: Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,Ov. M. 6, 605: Attollens Joseph oculos vidit etc.,Vulg. Gen. 43, 29: timidum lumen ad lumina,Ov. M. 10, 293: vultus jacentes,id. ib. 4, 144: corpus ulnis,id. ib. 7, 847: manus ad caelum,Liv. 10, 36: cornua e mari,Plin. 9, 27, 43, § 82: attollite portas, principes,Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9: mare ventis,Tac. Agr. 10; cf.: Euphratem attolli,swollen,id. A. 6, 37: se in femur,raises himself on his thigh,Verg. A. 10, 856: se in auras,Ov. M. 4, 722: se recto trunco,id. ib. 2, 822: attollentem se ab gravi casu,Liv. 8, 7, 6: a terrā se attollentem,Plin. 21, 11, 36, § 62.— With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,Plin. 5, 1, 1, § 6: attollitur monte Pione,id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build: immensam molem,Verg. A. 2, 185: arcem,id. ib. 3, 134: attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,Plin. 36, 5, 4, § 30: turres in centenos vicenos[que] attollebantur,Tac. H. 5, 11.—Poet.: cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.
* Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.): Punica se quantis attollet gloria rebus,Verg. A. 4, 49: ultro implacabilis ardet Attollitque animos,id. ib. 12, 4: ad consulatūs spem attollere animos,Liv. 22, 26: rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,Plin. Pan. 44, 6: Frangit et attollit vires in milite causa,Prop. 5, 6, 51: attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,Luc. 7, 11: quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,were distinguished,Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so, insignibus triumphi,Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39: res per similitudinem,Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur (is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78: belloque et armis rem publicam,Tac. H. 4, 52: cuncta in majus attollens,id. A. 15, 30: sua facta, suos casus,id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning: Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory