Lewis Short
(v. a.P. a.adv.adv.P. a.) : as-sĭmŭlo (adsĭmŭlo, Ritschl, Lachmann, Fleck., B. and K., Rib., Halm in Tac.; assĭmŭlo, Merk.; adsĭmĭlo, Halm in Quint., Tisch.), āvi, ātum, 1, v. a. and n. assĭpondĭum, ii, n. as-pondus
* Lit., to make one thing like another, to consider as similar, to compare (in the class. period rare): Linquitur, ut totis animalibus adsimulentur,that they are like complete animals,Lucr. 2, 914: nolite ergo adsimulari iis,be like them,Vulg. Matt. 6, 8; 7, 24: simile ex specie comparabili aut ex conferundā atque adsimulandā naturā judicatur,Cic. Inv. 1, 28, 42: pictor, perceptā semel imitandi ratione, adsimulabit quidquid acceperit,Quint. 7, 10, 9: nec cohibere parietibus deos neque in ullam humani oris speciem adsimulare,Tac. G. 9: convivia assimulare freto,Ov. M. 5, 6: formam totius Britanniae bipenni adsimulavere,Tac. Agr. 10; so id. A. 1, 28; 15, 39: os longius illi adsimulat porcum,Claud. Eid. 2, 6: cui adsimilāstis me,Vulg. Isa. 46, 5; ib. Marc. 4, 30: quam (naturam) Gadareus primus adsimulāsse aptissime visus est,to have designated by very suitable comparisons,Suet. Tib. 57.
* To represent something that is not, as real, to imitate, counterfeit, to pretend, to feign, simulate; constr. usu. with acc.; ante - class. with inf., acc. and inf., or with quasi; v. assimilis (mostly poet. or in post - Aug. prose).
* With acc.: has bene ut adsimules nuptias,Ter. And. 1, 1, 141: clipeumque jubasque Divini adsimulat capitis,Verg. A. 10, 639: Assimulavit anum,Ov. M. 14, 656: odium cum conjuge falsum Phasias assimulat,id. ib. 7, 298: fictos timores,Sil. 7, 136: sermonem humanum,Plin. 8, 30, 44, § 106: me sic adsimulabam, quasi stolidum,Plaut. Ep. 3, 3, 40: se laetum,Ter. Heaut. 5, 1, 15: amicum me,id. Phorm. 1, 2, 78.
* The weight of one as, a pound weight, Varr. L. L. 5, § 169 Müll.
* Made similar, similar, like: totis mortalibus adsimulata Ipsa quoque ex aliis debent constare elementis,Lucr. 2, 980: montibus adsimulata Nubila,id. 6, 189: litterae lituraeque omnes adsimulatae,Cic. Verr. 2, 2, 77: Italia folio querno adsimulata,Plin. 3, 5, 6, § 43: phloginos ochrae Atticae adsimulata,id. 37, 10, 66, § 179: favillae adsimilatus,Vulg. Job, 30, 19: adsimilatus Filio Dei,ib. Heb. 7, 3.
* Imitated, i. e. feigned, pretended, dissembled: familiaritas adsimulata,Cic. Clu. 13: virtus,id. Cael. 6, 14: adsimulatā castrorum consuetudine,Nep. Eum. 9, 4: alia vera, alia adsimulata,Liv. 26, 19: minus sanguinis ac virium declamationes habent quam orationes, quod in illis vera, in his adsimilata materia est,Quint. 10, 2, 12; 9, 2, 31 al.—Comp., sup., and adv. not in use.—* assĭmŭlanter (ads-), adv. (qs. from the P. a. assimulans, which is not found), in a similar manner: dicta haec, Nigid. ap. Non. p. 40, 25.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary