LAT

Lewis Short

as-sensĭo | ads- (noun F) : (), , assentior
* An assent, agreement, approbation, applause (esp. in rhetor. and philos. lang.; beyond this sphere assensus is more usu.): orationis genus exile nec satis populari adsensioni accommodatum,Cic. Brut. 30, 114; id. Inv. 1, 31, 51: crebrae adsensiones, multae admirationes,id. ib. 84, 290; id. Mil. 5: plurium,Sen. Ep. 7: simulata,Quint. 6, 3, 73; so Plin. Ep. 3, 4, 4; 4, 12, 6 al.—In philos. lang., an assent to the reality of sensible appearances: nunc de adsensione atque adprobatione, quam Graeci συγκατάθεσιν vocant, pauca dicemus, Cic. Ac. 2, 12, 37: non sunt neque adsensiones neque actiones in nostrā potestate,id. Fat. 17 (v. the context, and id. ib. 19).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory