LAT

Lewis Short

(verb) : a-spīro (adsp-, Baiter, Rib., Merk., K. and H.; asp-, Kayser, Halm, Müller), āvi, ātum, 1, and
* A.
* Neutr.
* To breathe or blow upon; constr. with ad, the dat., or absol.: ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis adspiret,Varr. R. R. 1, 57: ut ne ad eum frigus adspiret,Cels. 2, 17: pulmones se contrahunt adspirantes,exhaling,Cic. N. D. 2, 55, 136: Lenius aspirans aură,Cat. 68, 64: amaracus illum Floribus et dulci adspirans complectitur umbrā,Verg. A. 1, 694: adspirant aurae in noctem, rise at or toward night, id. ib. 7, 8: si minuma adspirat aura,Plin. 13, 22, 43, § 124: tibia adspirat choro,accompanies,Hor. A. P. 204 al.
* Act.
* To aspire to a person or thing, to desire to reach or obtain, i. e. to approach, come near (esp. with the access. idea of striving to attain to); constr. with ad, in with acc., the dat., a local adv., or absol. (class.; freq. in Cic.): qui prope ad ostium adspiraverint, Lucil. ap. Non. p. 4, 142: quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit?Cic. Verr. 2, 1, 54 fin.; so id. Div. in Caecil. 5 fin.: tu ad eum Ciceronem numquam aspirasti,id. Pis. 5 fin.; so id. Fam. 7, 10: omnes aditus tuos interclusi, ut ad me adspirare non posses,id. Tusc. 5, 9, 27: aspirare in curiam,Cic. Verr. 2, 2, 31: in campum,id. Sull. 18, 52: ne non modo intrare, verum etiam adspicere aut aspirare possim,id. Caecin. 14; Col. 8, 14, 9: nec equis adspirat Achillis,Verg. A. 12, 352: sed non incendia Colchis adspirare sinit,Val. Fl. 7, 584.— Trop.: sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt,arrive at, attain to,Cic. Or. 41, 140: bellicā laude aspirare ad Africanum nemo potest,id. Brut. 21, 84: haec etiam in equuleum coniciuntur, quo vita non adspirat beata,id. Tusc. 5, 5, 13; Gell. 14, 3, 10.
* In gram., to give the h sound, to aspirate (cf. aspiratio, II. B.): consonantibus,Quint. 1, 5, 20: Graeci aspirare solent,id. 1, 4, 14; Nigid. ap. Gell. 13, 6, 3.
* To breathe or blow upon, to infuse, instil; lit. and trop. (poet. or in post-Aug. prose): Juno ventos adspirat eunti,sends favoring winds,Verg. A. 5, 607: adspiravit auram quandam salutis fortuna,Amm. 19, 6: dictis divinum amorem,Verg. A. 8, 373: novam pectoribus fidem,Claud. Fesc. 14, 16: nobis tantum ingenii aspiret,Quint. 4 prooem. § 4.— *
* To breathe or blow upon; trop. of the sea, to wash: insula adspiratur freto Gallico,is washed,Sol. 22.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory