Lewis Short
(verb) : ăro, āvi, ātum, 1, cf. ἀρόω = to plough, to till; ἄροτρον = aratrum; ἄροτος, ἄρουρα = arvum, = Welsh ar; ἀροτήρ = arator; armentum; Goth. arjan = to plough; O. H. Germ. aran = to ear
* To plough, to till.
* Lit.
* Absol.: arare mavelim quam sic amare,Plaut. Merc. 2, 3, 21: in fundo Fodere aut arare,Ter. Heaut. 1, 1, 17: si quidem L. Quinctio Cincinnato aranti nuntiatum est etc.,Cic. Sen. 16, 56: bene et tempestive arare,Cato, R. R. 61, 1; Plin. 18, 19, 49, § 174: bos est enectus arando,Hor. Ep. 1, 7, 87: die septimo cessabis arare et metere,Vulg. Exod. 34, 21; ib. Luc. 17, 7; ib. 1 Cor. 9, 10.
* In a more extended sense.
* Trop
* Of a ship, to plough: aequor. Ov. Tr. 1, 2, 76; so id. Am. 2, 10, 33 Heins.; Verg. A. 2, 780; 3, 495: aquas,Ov. Tr. 3, 12, 36 (cf.: sulcare aquas,id. M. 4, 707).
* Of age, to draw furrows over the body, i. e. to wrinkle: jam venient rugae, quae tibi corpus arent,Ov. A. A. 2, 118.
* In mal. part.: fundum alienum,Plaut. As. 5, 2, 24; so id. Truc. 1, 2, 48 al.
* Prov.: arare litus, for to bestow useless labor: non profecturis litora bobus aras,Ov. H. 5, 116; so id. Tr. 5, 4, 48; cf. Juv. 7, 49.
* To cultivate land, and absol. to pursue agriculture, to live by husbandry (cf. agricola and arator): quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, i. e. in agriculturā, navigatione, etc., omnia ex virtute animi pendent,Sall. C. 2, 7 Corte' arat Falerni mille fundi jugera, Hor. Epod. 4, 13: cives Romani, qui arant in Siciliā,Cic. Verr. 2, 3, 5.
* To gain by agriculture, to acquire by tillage: decem medimna ex jugero arare,Cic. Verr. 2, 3, 47 (where, Zumpt, from conjecture, has received exarare into the text; so B. and K.).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary