LAT

Lewis Short

(adjective) : armātūra, ae, f.armo
* Armor, equipment.
* Lit.: armatura varia peditatūs et equitatūs,Cic. Fam. 7, 1: cohortes nostrā armaturā,id. Att. 6, 1: Numidae levis armaturae,of light armor,Caes. B. G. 2, 10: universi generis armatura,Vulg. 2 Par. 32, 5; ib. Ezech. 26, 9.
* Meton. (abstr. pro concr.), armed soldiers; and in class. lang. always with the levis, = velites, light-armed soldiers (opp. gravis armatus). Veg. first used armatura absol. for young troops: nostrae sunt legiones, nostra levis armatura,Cic. Phil. 10, 6 fin.: equites, pedites, levis armatura,id. Brut. 37, 139: adsequi cum levi armaturā,Liv. 27, 48; cf. id. 28, 14; Flor. 4, 2, 49: equitum triginta, levis armaturae centum milia,Suet. Caes. 66; Liv. 21, 55; 22, 18: manipuli levis armaturae,id. 27, 13: levis armaturae juvenes,id. 44, 2 et saep.
* Trop.
* Of discourse: haec fuerit nobis, tamquam levis armaturae, prima orationis excursio; nunc comminus agamus,Cic. Div. 2, 10, 26.
* A kind of exercise in arms, Amm. 14, 11; Veg. 1, 13; 2, 23.
* In a religious sense (eccl. Lat.): induite armaturam Dei,the armor of God,Vulg. Ephes. 6, 11; 6, 13.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory