LAT

Lewis Short

(verb) : ărĭĕto, āvi, ātum, 1 (arietat, trisyl., Verg. A. 11, 890; Sil. 4, 149; Val. Fl. 6, 368; cf. aries), and n. aries
* To butt like a ram; hence, in gen., to strike violently (poet. or post-Aug. prose, esp. freq. in Seneca).
* Act.: quis illic est, qui tam proterve nostras aedes arietat?beats so violently at,Plaut. Truc. 2, 2, 1: arietare in terram,Curt. 9, 7, 11: arietata inter se arma,Sen. Ep. 56: arietatos inter se dentes, id. Ira, 3, 4: concurrentia tecta contrario ictu arietant,Plin. 2, 82, 84, § 198 al.
* Trop., to disturb, harass, disquiet: anima insolita arietari,Sen. Tranq. 1, § 11 Haase.
* Neutr.: in me arietare, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44: arietat in portus,Verg. A. 11, 890: et labaris oportet et arietes et cadas,to stumble, totter,Sen. Ep. 107.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory