LAT

argumentor

download
JSON

Lewis Short

(verb) : argūmentor, ātus, 1, argumentum.
* To adduce proof of a thing, to prove: ego neque in causis, si quid est evidens, de quo inter omnes conveniat, argumentari soleo,Cic. N. D. 3, 4, 9; Cic. Verr. 2, 1, 57; id. Att. 3, 12: cum essem argumentatus,id. Brut. 80, 277; Liv. 39, 36 fin.
* To adduce something as proof: atque ego illa non argumentabor, quae sunt gravia vehementer, eum corrupisse, etc.,Cic. Clu. 24: multa,Liv. 33, 28.
* To make a conclusion, to conclude: de voluntate alicujus,Cic. Inv. 2, 44; cf. Auct. ad Her. 4, 35.!*? Pass.: omnia argumentata nomina πιστωθέντα, Aufusius ap. Prisc. p. 792 P.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory