Lewis Short
(adjective) : antistĕs, ĭtis, m. and f. (
* Fem. also antistĭta, ae, like hospita from hospes, sospita from sospes, clienta from cliens, Inscr. Orell. 2200; cf. Charis. p. 77 P.; Prisc. p. 650 P.) [antisto = antesto, q. v.; pr. , standing before], an overseer, president.
* Lit.
* In gen. (rare): vindemiatorum,Col. 3, 21, 6: imperii Romani,Tert. Apol. 1. —In fem., a female overseer: latrinarum,Tert. Pall. 4 fin.—Far more freq.
* Trop., a master in any science or art, as in Engl. high-priest: artis dicendi antistes,Cic. de Or. 2, 46, 202: cultor et antistes doctorum virorum,Ov. Tr. 3, 14, 1: artium,Col. 11, 1, 10: sapientiae,Plin. 7, 30, 31, § 110: philosophiae,Lact. 5, 2: juris,Quint. 11, 1, 69: justitiae,Gell. 14, 4: studiorum liberalium,Dig. 10, 46, 1.
* In fem., a female overseer of a temple, a chief priestess.— Form antistĕs: adsiduae templi antistites,Liv. 1, 20; so id. 23, 24; 31, 14: perita antistes,Val. Max. 1, 1, n. 1: templi aeditua et antistes pudicitia,Tert. Cult. Fem. 1.— Form antistĭta, Plaut. Rud. 3, 2, 10: Veneris antistita, Pollio ap. Charis. p. 77 P.; Att. ap. Non. p. 487, 19: fani antistitae,Cic. Verr. 2, 2, 45; cf. Gell. 13, 20, 22: antistita Phoebi, i. e. Cassandra, so called as prophetess, Ov. M. 13, 410: Cybeles antistita,Verg. Cir. 166; Corn. Sev. ap. Charis. p. 77 P.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary