Lewis Short
antĭdŏtum | -us, i | -ŏs (noun N.f) : n., and or , , f. (cf. Scrib. Larg. Comp. 99, 106, and passages cited there), = ἀντίδοτον (-ος)
* A counterpoison.
* Lit.: antidota raro, sed interdum necessaria sunt,Cels. 5, 23; Phaedr. 1, 14, 3: se antidotum daturum,Quint. 7, 2, 25; so Suet. Calig. 23; id. Ner. 34 al.: antidotus,Gell. 17, 16; Dig. 18, 1, 35.—Sometimes, in gen., an antidote, remedy, Spart. Hadr. 23.
* Trop.: antidotum adversus Caesarem,Suet. Calig. 29.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary