Lewis Short
(verb) : antĭ-cĭpo, āvi, ātum, 1, ante-capio.
* To take before one or before the time, to anticipate something.
* With acc.: vigilias,Vulg. Psa. 76, 5: nos,ib. ib. 78, 8: ita est informatum anticipatumque mentibus nostris, etc.,already known, innate,Cic. N. D. 1, 27, 76 (cf. anticipatio; B. and K. here reject anticipatumque): qui anticipes ejus rei molestiam, quam triduo sciturus sis,id. Att. 8, 14: anticipata via,travelled over before,Ov. M. 3, 234: mortem,Suet. Tib. 61: saeculares anticipati (i. e. justo maturius editi),id. Claud. 21 al.
* To surpass, excel: alicujus acumen,Aus. Ep. 4, 69 (by conj. of Salmas.).
* Absol., to anticipate: sol Anticipat caelum radiis accendere temptans,Lucr. 5, 658; Varr. ap. Non. p. 70, 13: venti uno die anticipantes,Plin. 2, 47, 47, § 122.—*
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary