(verb) : amplĭfĭco, āvi, ātum, 1, amplusfacio
* To make wide, to widen, extend, enlarge, increase (class., but mostly in prose).
* In gen.: ingressum domūs et atrii amplificavit,Vulg. Eccli. 50, 5: dolorem, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50: divitias,Cic. Rep. 3, 12: fortunam,id. Am. 16, 59: sonum,to strengthen, increase,id. N. D. 2, 57: urbem,id. Cat. 3, 1; Liv. 1, 44: rem publicam,Cic. N. D. 2, 3: civitatem,Vulg. Eccli. 50, 5.— Trop.: auctoritas amplificata,Cic. Imp. Pomp. 16: Aeduorum auctoritatem apud omnes Belgas,Caes. B. G. 2, 14: Amplificet Deus nomen Salomonis,Vulg. 3 Reg. 1, 47. —Aliquem aliquā re: (eos) festinatis honoribus amplificat atque auget,Plin. Pan. 69: honore et gloriā amplificati,Cic. Leg. 3, 14: amplificatus auro et argento,Vulg. 1 Macc. 2, 18.
* Esp., in rhet. t. t., to place a subject in some way in a clearer light, to amplify, dilate upon, enlarge upon: summa laus eloquentiae est amplificare rem ornando,Cic. de Or. 3, 26, 104; cf. id. ib. 1, 51, 221; id. Ac. 2, 2 al.; v. amplificatio.

s. TLL