Lewis Short
(adverb) : ălĭquŏtĭes (better ălĭquŏtĭens), aliquot
* Several times, at different times (now and then in Cic.; elsewhere rare): aliquotiens causam agere,Cic. Quint. 1: audire,id. Font. 11: ferre,id. Prov. Cons. 46: mittere,Cic. Verr. 2, 171: postulare,id. Sex. Rosc. 77: domi esse,id. Caecin. 58: tangere locum,id. Leg. 2, 4, 9: defensus aliquotiens liberatus discesserat,Nep. Phoc. 2; so Vulg. 1 Macc. 16, 2: neque detrusus aliquotiens terretur, Sall. H. Fragm. ap. Prisc. 1015 P.: aliquotiens usque ad mortem periclitatus sum,Vulg. Eccli. 34, 13: in campum descendere,Liv. 7, 18; Suet. Calig. 11; cf. Lion ad Gell. 1, 18, 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary