LAT

Lewis Short

(verb) : aequo, āvi, ātum, 1, and n. aequus.
* Act., to make one thing equal to another; constr. with cum and (in gen. in the histt.) with dat., and with cop. conj. (cf. adaequo).
* With cum: inventum est temperamentum, quo tenuiores cum principibus aequari se putarent,Cic. Leg. 3, 10: cum suas quisque opes cum potentissimis aequari videat,Caes. B. G. 6, 22: numerum (corporum) cum navibus,Verg. A. 1, 193.
* Neutr. or act., to become equal to one, to equal, come up to, attain to (mostly in the histt.); constr. with dat., but oftener with acc. (cf. adaequo and aequipero, and Zumpt, § 389, 1): qui jam illis fere aequārunt,Cic. Off. 1, 1, 3; Ov. M. 6, 21: ea arte aequāsset superiores reges, ni, etc.,Liv. 1, 53; so, cursu equum,id. 31, 35; for which Curtius: cursum alicujus, 4, 1: gloriam alicujus,Suet. Caes. 55: eam picturam imitati sunt multi, aequavit nemo,Plin. 35, 11, 40, § 126; Luc. 3, 456.—Poet.: sagitta aequans ventos, like the winds in swiftness, Verg. A. 10, 248: valet nondum munia comparis Aequare (juvenca),i. e. cannot yet draw even with her mate,Hor. C. 2, 5, 2.
* In comparison, to place a thing on an equality with, to compare.; in Cic. with cum; later with dat.: aequare et conferre scelera alicujus cum aliis,Cic. Verr. 1, 1, 8: ne aequaveritis Hannibali Philippum, ne Carthaginiensibus Macedonas: Pyrrho certe aequabitis,Liv. 31, 7: Deum homini non aequabo,Vulg. Job, 32, 21: quis in nubibus aequabitur Domino,ib. Psa. 88, 7.
* Of places, to make level, even, or smooth: aequata agri planities,Cic. Verr. 2, 4, 48; and trop.: aequato discrimine,at an equal distance,Lucr. 5, 690: aequato omnium periculo,Caes. B. G. 1, 25: aequato Marte,Liv. 1, 25: aequato jure omnium,id. 2, 3.—Poet.: ibant aequati numero, divided into equal parts, Verg. A. 7, 698: foedera regum Vel Gabiis vel cum rigidis aequata Sabinis, i. e. aequis legibus icta,Hor. Ep. 2, 1, 25; cf.: si foedus est, si societas aequatio juris est ... cur non omnia aequantur?placed in the same circumstances?Liv. 8, 4.
* T. t.
* Aequare frontem, milit. t., to make an equal front, Liv. 5, 38: aequatis frontibus,Tib. 4, 1, 102; v. frons.
* Aequare sortes, to see that the lots are equal in number to those who draw, of the same material, and each with a different name. The classical passage for this phrase is Plaut. Cas. 2, 6, 35: conicite sortes: uxor, aequa (sc. eas); v. the preceding verses. So Cic. Fragm. Or. Corn. 1, p. 449 Orell.: dum sitella defertur, dum aequantur sortes, dum sortitio fit, etc.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory