Lewis Short
aenigmă (noun N) = αἴνιγμα: (dat. and
* Abl. plur. aenigmatis, Charis. p. 38 P.), that which is enigmatical or dark in a figurative representation, an allegory; accto Quintilian's expl.: allegoria, quae est obscurior,Inst. 8, 6, 52; Cic. de Or. 3, 42.
* Of other things.
* That which is dark, obscure, or inexplicable; a riddle, enigma, obscurity: regina Saba venit temptare eum in aenigmatibus,Vulg. 3 Reg. 10, 1: obscuritates et aenigmata somniorum,Cic. Div. 2, 64; aenigma numero Platonis obscurius,id. Att. 7, 13: legum,Juv. 8, 50: palam et non per aenigmata Dominum videt,Vulg. Num. 12, 8; 1 Cor. 13, 12.
* A mystery; a mystical tenet or dogma in religion, Arn 3, p. 109.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary