aedĭtĭmus | aedĭtŭ- (noun M) : () (an earlier form for aedituus, and first used in the time of Varro; v. the first quotation)
* One who keeps or takes care of a temple, the keeper or overseer of a temple, ἱεροφύλαξ: in aedem Telluris veneram, rogatus ab aeditumo, ut dicere didicimus a patribus nostris, ut corrigimur a recentibus urbanis: ab aedituo,Varr. R. R. 1, 2: Aeditimus ... Pro eo a plerisque nunc aedituus dicitur, Gell. 12, 10; Varr. R. R. 1, 69; id. L. L. 6, 2: liminium productionem esse verbi (Servius) volt, ut in finitumo, legitumo, aeditumo, Cic. Top. 8, 36.

s. TLL