LAT

Lewis Short

(verb) : ad-vŏlo, āvi, ātum, 1
* To fly to or toward; constr. with ad, in, dat., or acc., Rudd. II. p. 136.
* Lit., of birds: avis advolans ad eas avīs,Cic. N. D. 2, 49: in agrum Volaterranum palumbium vise mari advolat,Plin. 10, 29, 41, § 78 al.: papilio luminibus lucernarum advolans, id. 28, 10, 45, § 162.
* Metaph., of other things, to fly to, run to, come to (class.): vox mihi advolavit ad aurīs,Plaut. Am. 1, 1, 69; so id. Rud. 2, 3, 3; id. Merc. 5, 2, 23: imago ad nos, * Lucr. 4, 316: ad urbem,Cic. Sest. 4 fin.: in Formianum,id. Att. 2, 13: Larino Romam,id. Clu. 6: ejus (Britanniae) εἴδωλον mihi advolabit ad pectus, id. Fam. 15, 16: hostes ex omnibus partibus ad pabulatores,Caes. B. G. 5, 17: classem advolaturam esse,id. B. C. 2, 43: in auxilium,Suet. Galb. 20: fama advolat Aeneae,Verg. A. 10, 511; Manil. ap. Prisc. 760 P.—With acc.: rostra Cato advolat,Cic. Att. 1, 14 med.; Val. Fl. 4, 300.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory