LAT

Lewis Short

(v. a.P. a.adv.) : ăd-umbro, āvi, ātum, 1, v. a.
* To bring a shadow over a thing, to cast a shadow on, to shade or overshadow by something.
* In gen.
* Lit., constr.: aliquid aliqua re (so only in later authors): palmeis tegetibus vineas,Col. 5, 5: adumbrantur stramentis uvae,id. 11, 2, 61.
* Esp. in painting, to shade, to represent an object with the due mingling of light and shade, σκιαγραφέω (therefore not of the sketch in shadow, as the first outline of a figure, but of a picture already fully sketched, and only wanting the last touches for its completion): quis pictor omnia, quae in rerum natura sunt, adumbrare didicit?Quint. 7, 10, 9: Quod pictor adumbrare non valuit, casus imitatus est,Val. Max. 8, 11 fin.
* Fig.
* To represent a thing in the appropriate manner: quo in genere orationis utrumque oratorem cognoveramus, id ipsum sumus in eorum sermone adumbrare conati,Cic. de Or. 3, 4; 2, 47; id. Fin. 5, 22: rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere, i. e. preconceptions, innate ideas, Gr. προλήψεις, id. Leg. 1, 20.
* Delineated only in semblance, counterfeited, feigned, false: comitia (opp. vera),Cic. Agr. 2, 12, 31: indicium,id. Sull. 18 fin.: Aeschrio, Pippae vir adumbratus,Cic. Verr. 2, 3, 33, § 77: laetitia, * Tac. A. 4, 31.—Also
* Devised in darkness, dark, secret: fallaciae,Amm. 14, 11.—Comp., sup., and adv. not used.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory