LAT

Lewis Short

(verb) : ădultĕro, āvi, ātum, 1, and
* A. [id.], to commit adultery, to pollute, defile.
* Lit., absol. or with acc.: latrocinari, fraudare, adulterare,Cic. Off. 1, 35: jus esset latrocinari: jus adulterare: jus testamenta falsa supponere,id. de Leg. 16, 43: qui dimissam duxerit, adulterat,Vulg. Matt. 5, 32: matronas,Suet. Aug. 67; cf. id. Caes. 6.—Also of brutes: adulteretur et columba milvio,Hor. Epod. 16, 32.—As verb. neutr. of a woman: cum Graeco adulescente,Just. 43, 4.—Freq.
* Fig., to falsify, adulterate, or give a foreign nature to a thing, to counterfeit: laser adulteratum cummi aut sacopenio aut fabā fractā,Plin. 19, 3, 15, § 40: jus civile pecuniā,Cic. Caecin. 26: simulatio tollit judicium veri idque adulterat,id. Lael. 25, 92; id. Part. 25, 90: adulterantes verbum,Vulg. 2 Cor. 2, 17.—Poet. of Proteus: faciem,changes his form,Ov. F. 1, 373.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory