Lewis Short
admŏnĭtus (noun M) : admoneo, used only in the abl.
* A reminding, suggestion (class.): acrius de claris viris locorum admonitu cogitamus,Cic. Fin. 5, 2; Ov. R. A. 729: admonitu Allobrogum praetorem misi,Cic. Cat. 3, 3, 8; Ov. F. 3, 612; Caes. B. C. 3, 92; Liv. 1, 48; Curt. 4, 13, 25; Tac. H. 3, 81.
* Instance, request: admonitu tuo perfeci libros,Cic. Att. 13, 18: ut Attici admonitu eam reficiendam curaret,Nep. Att. 20; Liv. 1, 48.
* Reproof: acrior admonitu est,Ov. M. 3, 564.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
admŏnĭtus, a, um, Part. of admoneo.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary