Lewis Short
admĭnĭcŭlum (noun N) : ad-manus, prop.
* That on which the hand may rest, then in gen., a prop, stay, support.
* Lit.
* Orig. in the language of vine-dressers, the stake or pole to which the vine clings, and by which it is supported: vites claviculis adminicula, tamquam manibus apprehendunt, atque ita se erigunt, ut animantes,Cic. N. D. 2, 47: adminiculorum ordines, capitum jugatio,id. Sen. 15; so Plin. 17, 24, 36, § 215; cf. Drak. Liv. 6, 1, 4.— Hence
* Trop., support, aid, auxiliary, assistant (class.): ad legionem cum itant, adminiculum eis danunt aliquem cognatum,an assistant,Plaut. Most. 1, 2, 48: hanc igitur partem relictam explebimus, nullis adminiculis, sed, ut dicitur, Marte nostro,Cic. Off. 3, 7: natura solitarium nihil amat, semperque ad aliquod tamquam adminiculum adnititur,id. Lael. 23 fin.: quo primo adminiculo erecta erat (urbs), eodem innisa M. Furio principe stetit,Liv. 6, 1: id senectuti suae adminiculum fore,id. 10, 22: egere adminiculis, ut in commune consulat,Tac. A. 12, 5; so, in militia aut via fessus adminiculum oro,id. ib. 14, 54: nullius externi indigens adminiculi,Amm. 24, 8; 21, 12; 14, 6: Quibus debetis esse adminiculo,Vulg. Esth. 16, 20.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary