LAT

Lewis Short

(verb) : ab-dīco, xi, ctum, 3, A word peculiar to augural and judicial lang. (opp. addīco). *
* Of an unfavorable omen, nod to assent to: cum tres partes (vineae) aves abdixissent,Cic. Div. 1, 17, 31.
* In judicial lang.: abdicere vindicias ab aliquo, to take away by sentence (=abjudicare), Dig. 1, 2, 24 (cf. Liv. 3, 56, 4).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

Lewis Short

(verb) : ab-dĭco, āvi, ātum, 1, (prop.
* To indicate, announce something as not belonging to one; hence)
* In gen., to deny, disown, refuse, reject.—With acc. und inf.: mortem ostentant, regno expellunt, consanguineam esse abdicant, deny her to be, Pac. ap. Non. 450, 30 (Trag. Rel. p. 84 Rib.): abdicat enim voluptati inesse bonitatem,Pseudo Apul. de Dogm. Plat. 3 init.—With acc. (so very freq. in the elder Pliny): naturam abdico, Pac. ap. Non. 306, 32 (Trag. p. 120 Rib.): ubi plus mali quam boni reperio, id totum abdico atque eicio,Cic. de Or. 2, 24, 102: legem agrariam,Plin. 7, 30, 31, § 116: corticem,id. 13, 22, 43, § 124: ea (signa) in totum,id. 10, 4, 5, § 16; cf.: utinam posset e vita in totum abdicari (aurum),be got rid of,id. 33, 1, 3, § 6: omni venere abdicata,id. 5, 17, 15, § 73 al.
* In partic.
* Jurid. t. t., to renounce one, partic. a son, to disinherit (post-Aug.): qui ex duobus legitlmis alterum in adoptionem dederat, alterum abdicaverat,Quint. 3, 6, 97; cf.: minus dicto audientem fllium,id. 7, 1, 14: ex meretrice natum,id. 11, 1, 82 al.: quae in scholis abdicatorum, haee in foro exheredatorum a parcntibus ratio cst,id. 7, 4, 11.—Absol.: pater abdicans,Quint. 11, 1, 59; cf.: filius abdicantis,id. 4, 2, 95; and: abdicandi jus,id. 3, 6, 77.—Hence, patrem, to disoun, Curt. 4, 10, 3.
* Polit. t. t.: abdicare se magistratu, or absol. (prop. to detach one's self from an office, hence), to renounce an office, to resign, abdicate (syn.: deponere magistratum): consules magistratu se abdicaverunt,Cic. Div. 2, 35, 74; so, so magistrutu, id. Leg. 2, 12, 31; Liv. 4, 15, 4 al.: se dictatu. rā,Caes. B. C. 3, 2; Liv. 2, 31, 10; 9, 26, 18 al.: sc consulatu,id. 2, 2, 10; Vell. 2, 22, 2: se praeturā,Cic. Cat. 3, 6, 14: se aedilitate,Liv. 39, 39, 9 etc. Likewise: se tutelā,Cic. Att. 6, 1, 4; and fig.: se scriptu, Piso ap. Gell. 6, 9, 4; cf.: eo die (Antonius) se non modo consulatu, sed etiam libertate abdicavit,Cic. Phil. 3, 5, 12. — Absol.: augures rem ad senatum; senatus, ut abdicarent consules: abdicaverunt,Cic. N. D. 2, 4, 11.
* With acc. a few times in the historians: (patres) abdicare consulatum jubentes et deponere imperium,Liv. 2, 28 fin.: abdicando dictaturam,id. 6, 18, 4.—In pass.: abdicato magistratu,Sall. C. 47, 3; cf.: inter priorem dictaturam abdicatam novamque a Manlio initam,Liv. 6, 39: causa non abdicandae dictaturae,id. 5, 49 fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory