Lewis Short
(adj.adj.adj.) : Rōmŭlus, i, m.
* The founder and first king of Rome, worshipped after his death as Quirinus, Liv. 1, 4 sqq.; Cic. Div. 1, 12, 20; Sen. Ep. 108, 31. — Hence
* Rōmŭlĕus (Romuleus, Auct. Perv. Ven. 72), a, um, adj., of or belonging to Romulus: ensis,Ov. F. 3, 67: urbs,Rome,id. ib. 5, 260: casa,Petr. Fragm. 21, 6; cf. Verg. A. 8, 654; Vitr. 2, 1: fera,the she-wolf,Juv. 11, 104 et saep.
* Rōmŭlus, a, um, adj., of Romulus: ficus,Ov. F. 2, 412: hasta,Prop. 4 (5), 4, 26.tellus,Roman,Verg. A. 6, 877; so, gens,Hor. C. 4, 5, 1; id. C. S. 47: facta,Sil. 13, 793.
* Rōmŭlāris, e, adj., of Romulus: ficus; v. Ruminalis: populus,Sid. Ep. 9, 13in carm. 2 fin.
* Rōmŭlĭdae, ārum, m., the posterity of Romulus, the Romans, Lucr. 4, 683; Verg. A. 8, 638; Pers. 1, 31; Prud. adv. Symm. 1, 6.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
Rōmŭlus, a, um, v. 1. Romulus, B.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary