Lewis Short
Prŏcŭlus | Prŏcŭ-lĭāni | Prŏcŭleiāni (noun M) :
* A Roman surname: Proculum inter cognomina eum dicunt, qui natus est patre peregrinante a patriā procul. Proculos sunt qui credant ideo dictos, quia patribus senibus quasi procul progressā aetate nati sunt, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.—Esp.
* Proculus, a Roman senator, to whom Romulus is said to have imparted his desire to be worshipped as Quirinus, Cic. Rep. 2, 10, 20; id. Leg. 1, 1, 3; Liv 1, 16.
* A celebrated Roman jurist, whose disciples are called or , Dig. 37, 14, 17; 1, 2, 2, § 53.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary