εως (ἡ) action de parler, d’où :
      1 parole, discours, OD. 21, 291 ; PD. N. 1, 89 ; HDT. 8, 83 ; THC. 5, 85 ; ἡ κατὰ πεζὸν ῥ. LGN fr. 3, 4, le langage de prose, la prose ;
      2 particul. action de parler, p. opp. à action de lire (ἀνάγνωσις) DH. Isocr. 2 ; εἰπεῖν ῥῆσιν, ESCHL. Ag. 1296, dire une parole ; ῥῆσιν λέγειν ἀμφί τινος, ESCHL. Suppl. 615, prononcer un discours, parler sur qqe ch. ; περί τινος ῥήσεις ποιεῖν, PLAT. Phædr. 268 c, faire des discours sur qqe ch. ; ῥῆσιν ἀποτείνειν, PLAT. Rsp. 605 d, étendre un discours ;
      3 récit, légende, PD. O. 7, 101 ;
      4 déclaration, arrêt, HDT. 1, 152 ; ATT. ;
      5 mot qu’on cite, passage d’un auteur, AR. Nub. 1371, Vesp. 580, etc. ; DÉM. 315, 22 ; PLUT. M. 712 d, etc.

Étym. εἴρω².

εως, Ion. ιος, Arc. Ϝρῆσις (IG 5(2).343.19, Orchom., iv BC), ἡ, (< ἐρῶ) saying, speech, μύθων καὶ ῥήσιος Od. 21.291; ῥ. ἀγγελῶν Pi. N. 1.59; καταπλέξαι τὴν ῥῆσιν end one΄s speech, Hdt. 8.83; ῥ. βραχεῖα S. Fr. 64; ξυνεχής Th. 5.85; μακρὰν ῥ. οὐ στέργει πόλις A. Supp. 273; εἰπεῖν ῥ. οὐ θρῆνον θέλω Id. Ag. 1322; ῥ. λέγειν ἀμφί τινος Id. Supp. 615, cf. S. Fr. 142.20; περὶ σμικροῦ πράγματος ῥ. παμμήκεις ποιεῖν Pl. Phdr. 268c; μακρὰν ῥ. ἀποτείνειν Id. R. 605d, Luc. Prom. 6; ἡ ἀπὸ Σκυθῶν ῥ. the Scythian answer, Hdt. 4.127 (a phrase that became proverbial, cf. Plu. Prov. 1.62; prob. interpol. in Hdt.).
resolution, declaration, Λακεδαιμονίων ῥ. Hdt. 1.152, cf. CratesCom. 56, IG l.c. speaking, opp. reading (< ἀνάγνωσις), D.H. Isoc. 2 (Wolf, for χρήσεως).
tale, legend, ἀνθρώπων παλαιαὶ ῥ. Pi. O. 7.55.
expression or passage in an author, esp.
speech in a play, Ar. Nu. 1371, V. 580, Ra. 151, Men. Epit. 585; pl. in Ephipp. 16.3, D. 18.267; ῥ. τινὲς τῶν Ἀριστοφανείων Plu. 2.712d; esp. of the dramatic parts of epic poetry, Phot.
manner of speaking, style, ἡ κατὰ πεζὸν ῥ.
prose, Longin. Proll. Heph. 1.3.

ἡ, das Sagen, Sprechen, Reden, das Wort, die Rede ; μύθου καὶ ῥήσιος, Od. 21.291 ; παλίγγλωσσον ῥῆσιν θέσαν, Pind. N. 1.59 ; ἀνθρώπων παλαιαί, Ol. 7.55, Sage, Erzählung ; vgl. Her. 1.152 ; μακράν γε μὲν δὴ ῥῆσιν οὐ στέργει πόλις, Aesch. Suppl. 270, vgl. 610, Ag. 1295, βραχεῖα, Soph. frg. 62, μακρά, καλλίστη, Ar. Ach. 391, Vesp. 580 ; καταπλέξαι τὴν ῥῆσιν, die Rede endigen, Her. 8.83 ; ἡ ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσις, das von den Skythen entnommene Wort, 4.127 ; ξυνεχής, Thuc. 5.85 ; ῥῆσιν μακρὰν ἀποτείνειν, Plat. Rep. X.605d, wie ῥήσεις παμμήκεις ποιεῖν, Phaedr. 268c, auch ῥήσεις λέγειν, Legg. VII.811a. – Die Stelle eines Schriftstellers, Ἀριστοφάνειαι, Plut. Symp. 7.8.4. – Auch die Redensart, Gramm.

1. a saying, speaking, speech , [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC), Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)], etc.; ἡ ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσις the Scythian phrase , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]
2. a resolution, declaration , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]
3. a tale, legend , [Pindar (Refs 5th c.BC)]
4. a phrase or passage, a speech in a play , [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)] (ML)