*ῥώψ (ἡ) seul. pl. ῥῶπες, ῶν (αἱ) buisson, broussailles, OD. 10, 166 ; 14, 49 ; 16, 47.

Étym. cf. ῥίψ.

πλοῖον παπύρινον, ὃ καλεῖται Αἰγυπτιστὶ ῥώψ UPZ 81 ii 7 (ii BC); ἐὰν δὲ μὴ ἔχητε πλοῖον, συνεμβήσητε ἅμα ἡμῖν εἰς ῥώμσιν PPar. in Glotta 2.150; corrupted to ῥώνιξις· ποταμίας νεὼς εἶδος, in Hsch. [ῥώψ from *ῥωμς ; Egyptian rms.]

ἡ, gen. ῥωπός, shrub, bush, sg. only in Hsch., who has ῥώψ· βοτάνη ἁπαλή ; elsewh. only in pl., underwood, brushwood, Od. 10.166, 14.49, 16.47; ῥῶπες εἰς σκέπην Lib. Or. 11.254; ἱμαντώδη φυτά, acc. to Eust. 1750.2.

ἡ, niedriges Strauchholz, Gesträuch, Gebüsch, auch das davon abgehauene Strauchwerk, Gezweig, Reisig ; αὐτὰρ ἐγὼ σπασάμην ῥῶπάς τε λύγους τε, Od. 10.166, wo Schol. erkl. ἱμαντώδη φυτὰ ἐπιμήκεις καὶ εὐκάμπτους ῥάβδους ἔχοντα ; ῥῶπας ὑπέχευε δασείας, 14.49, wie χεῦεν ὑπὸ χλωρὰς ῥῶπας, 16.47 ; Schol. leiten es von ῥέπω ab, ὅτι ῥέπει ὅπου θέλει τις, ἱμαντῶδες γάρ ἐστιν. Einzeln bei sp.D., wie Dion.Per. 1100 ; auch Theophr.