ης (ἡ) racine :
   I au propr. OD. 10, 304 ; 23, 196 ; ATT. ; particul. racine médicinale, IL. 11, 846 ; au plur. IL. 9, 542 ; 12, 134 ; OD. 12, 435, etc. ;
   II p. anal. :
      1 racine d’une ch. (de l’œil, OD. 9, 390 ; EUR. H.f. 933 ; des cheveux, PLAT. Phædr. 251 b ; ARSTT. H.A. 3, 11, 12 ; des dents, ARSTT. G.A. 5, 8, 9 ; du ventre, càd. le nombril, ARSTT. H.A. 1, 13, 1, etc.) ; pied d’une montagne, ESCHL. Pr. 365 ; POL. 2, 66, 10 ; PLUT. Syll. 16 ; fondement de la terre, HÉS. O. 19 ; ESCHL. Pr. 1047 ; joint à ἀρχαί, ARSTT. Meteor. 2, 1, 2, etc. ; fondement de toutes choses, joint à βάσις, T. LOCR. 97 e ;
      2 souche d’une famille, PD. O. 2, 83, etc. ; ESCHL. Ag. 966 ; SOPH. Aj. 1178, etc. ; d’où race, famille, ESCHL. Sept. 755 ; EUR. I.T. 610, etc. ; joint à σπέρμα, DÉM. 784, 28 ;
      3 source ou origine d’une ch. (du bien, du mal, etc.) EUR. fr. inc. 904, 11 Nauck ; PLUT. M. 4 b, etc.

➳ Acc. ῥίζην, p. ῥίζαν, par nécess. prosod. M. SID. 89.

Étym. p. *ϝρίδ-ϳα ; étymol. incert., cf. ῥάδιξ.

ης, ἡ ; Ion. nom. ῥίζη Hp. ap. Erot., acc. ῥίζην Marc.Sid. 89 (before a vowel), but ῥίζαν Il. 11.846 (whence Ion. nom. ῥίζα may be inferred) : — root, Od. 10.304, 23.196, etc. ; used as a medicine, Il. 11.846; ῥ. ἐλατήριος, of a purgative medicine, Hp. Epid. 5.34; mostly in pl., roots, Il. 12.134, Od. 12.435, etc. ; δένδρεα μακρὰ αὐτῇσιν ῥίζησι Il. 9.542; hence metaph, roots of the eye, Od. 9.390 (but ῥίζας ἐν ὄσσοις αἱματῶπας in E. HF 933 prob. bloodshot streaks); the roots or foundations of the earth, Hes. Op. 19; χθόνα… αὐταῖς ῥ. πνεῦμα κραδαίνοι A. Pr. 1047 (anap.); ἰπούμενος ῥίζαισιν Αἰτναίαις ὕπο ib. 367; of feathers, hair, etc., Pl. Phdr. 251b, Arist. HA 518b14; of the teeth, Id. GA 789a13; γαστρὸς ῥ. ὀμφαλός Id. HA 493a18, etc. τὸν πόλεμον ἐκ ῥιζῶν ἀνῄρηκε ΄root and branch΄, Plu. Pomp. 21, cf. Heraclid. Pont. ap. Ath. 12.523f; ἐκ ῥιζῶν ἀπώλεσεν LXX Jb. 31.12; cf. ῥιζόθεν, πρόρριζος.
that from which anything springs as from a root, ῥίζαν ἀπείρου τρίταν a third continental foundation, of Libya, Pi. P. 9.8; ἀστέων ῥ., of Cyrene, as the root or original of the Cyrenaic Pentapolis, ib. 4.15; root or stock from which a family springs, ῥ. σπέρματος Id. O. 2.46, cf. I. 8 (7).61, A. Ag. 966, S. Aj. 1178, etc. ; so, race, family, A. Th. 755 (lyr.), E. IT 610, OGI 383.31 (Nemrud Dagh, i BC), etc. ; συκοφάντου… σπέρμα καὶ ῥ. D. 25.48; sect, party, Jul. Gal. 106e; also ῥ. κακῶν E. Fr. 912.11 (anap.); ἀρχὴ καὶ ῥ. παντὸς ἀγαθοῦ Epicur. Fr. 409, cf. 1 Ep. Ti. 6.10; πηγὴ καὶ ῥ. καλοκἀγαθίας Plu. 2.4c; ἀρχαὶ καὶ ῥ. γῆς καὶ θαλάττης Arist. Mete. 353b1, etc. ; cf. ῥίζωμα II.
base, foundation, ῥ. πάντων καὶ βάσις ἁγᾶ ἐρήρεισται Ti.Locr. 97e, cf. Pl. Ti. 81c; base of a vertical pillar, Procl. Hyp. 3.23; τῶν λόφων Onos. 10.6.
Math., root or base of a series, Anatolius ap. Theol.Ar. 9. (Aeol. βρίζα; cf. Goth. waúrts, Lat. radix.)

ἡ, die Wurzel ; Hom. und Folgende ; auch mannichfach übertr., z.B. die Wurzeln des Auges, Od. 9.390 ; vgl. Eur. Herc.Fur. 933 u. Qu.Sm. 12.396 ; γαίης ἐν ῥίζῃσιν, Hes. O. 19 ; χθόνα δ' ἐκ πυθμένων αὐταῖς ῥίζαις πνεῦμα κραδαίνοι, Aesch. Prom. 1049 ; Alles, was wurzelartig von einem Stamme ausgeht, χθονὸς τρίτη, Pind. P. 9.8, wo man die drei Erdteile als Wurzeln des Festlandes betrachten soll ; dasjenige, woraus, wie aus einer Wurzel, neue Entwickelungen hervorgehen, ἀστέων μελησίμβροτος, σπέρματος, P. 4.15, Ol. 2.46, vgl. 7.55 ; des Geschlechtes, γένους ἅπαντος ῥίζαν ἐξημημένος, Soph. Aj. 1157 ; ἀπ' εὐγενοῦς τινος ῥίζης πέφυκας, Eur. I.T. 610 ; sp.D., wie Ap.Rh. 4.1642 ; Ὁμήρου, Ep.adesp. 486 (Plan. 297); vgl. Antip.Sid. 44 (Plan. 298); ῥίζα πάντων καὶ βάσις τῶν ἄλλων, Tim.Locr. 97e ; τὴν κεφαλὴν καὶ ῥίζαν ἡμῶν, Plat. Tim. 90b ; Folgde : τριχός, Arist. H.A. 3.11 ; auch ῥίζα τοῦ λόφου, Pol. 2.66.10, u. a.Sp.; des Meeres, Opp. Hal. 4.544 ; πολέμου, Plut. Crass. 11.

ῥίζα, -ης, ἡ
[in LXX chiefly for שָׁרַשׁ ;]
a root: Mat.3:10, Luk.3:9; ἐκ ῥιζῶν, Mrk.11:20; ῥ. ἔχειν, Mat.13:6, Mrk.4:6; id. before ἐν ἑαυτῷ, figuratively, Mat.13:21, Mrk.4:17, Luk.8:13. Metaph. (as in various senses in cl.), of cause, origin, source, etc.;
__(a) of things, ῥ. πάντων τ. κακῶν (Eur.), 1Ti.6:10;
__(b) of persons: of ancestors, Rom.11:16-18; ῥ. πικρίας, Heb.12:15. Of that which springs from a root, a shoot; metaph., of offspring, Rom.15:12 (LXX) Rev.5:5 22:16.†
(AS)