'(les formes en -εη, -εο, -εω ne se contractent pas ; f. ῥεύσομαι, att. ῥυήσομαι, ao.1 rare en att. ἔρρευσα, ao.2 ἐρρύην, pf. ἐρρύηκα) :
   I intr.
      1 couler, en parl. d’un cours d’eau, HDT. 2, 22 ; 8, 138 ; THC. 2, 5, etc. ; d’un liquide quelconque (larmes, OD. 19, 204, etc. ; sang, IL. 17, 86 ; EUR. Ph. 1480, etc.) ; avec un dat. : πηγὴ ῥέει ὕδατι, IL. 22, 149, la source épanche de l’eau ; ῥέεν αἵματι γαῖα, IL. 8, 65, la terre ruisselait de sang ; ἱδρῶτι ῥεόμενος, LUC. D. mort. 14, 5, ruisselant de sueur ; πόλις χρυσῷ ῥέουσα, EUR. Tr. 995, ville où l’or coule à flots ; qqf. avec un acc. : Ἱμέρα ῥείτω γάλα, THCR. Idyl. 5, 124, qu’Himère ruisselle de lait ; ποταμὸς οἶνον ῥέων, LUC. V.H. 1, 7, etc. fleuve roulant du vin dans ses flots ; cf. SCH.-AR. Pl. 287 ; avec le gén. : ῥ. αἵματος, HPC. 572, laisser couler du sang ; cf. ARR. An. 4, 7, 10 ; prov. ἄνω ῥεῖν, couler en arrière, pour parler de choses impossibles, EUR. Suppl. 520 ; DÉM. 433, 23, etc. ; t. de méd. avoir l’écoulement menstruel, LUC. Lex. 19 ; en parl. des intestins, couler, càd. avoir un flux de ventre, DS. 5, 41 ; p. anal. en parl. de choses fluides (air, PLUT. M. 954 e ; vent, PLUT. Sert. 17 ; flamme, PLUT. Brut. 31, etc.) ; τὸ δὲ πῦρ διατελεῖ ἀεὶ ῥέον ὥσπερ ποταμός, ARSTT. Juv. 5, 470 a, 3, le feu se répand sans cesse comme un fleuve ; en parl. d’un volcan, EL. (STOB. Fl. 79, 38) ; en parl. de la parole : τοῦ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή, IL. 1, 249, la parole coulait de sa langue, plus douce que le miel ; en parl. d’une foule : ῥεῖ πολὺς ὅδε λεώς, ESCHL. Sept. 80, voici la foule qui s’approche comme un flot roulant ; Θρῄκιος ῥέων στρατός, EUR. Rhes. 290, l’armée thrace qui s’avance comme un torrent ;
      2 fig. s’élancer vers, se livrer ou s’adonner à : πρὸς τὰ μαθήματα ἐρρυηκέναι, PLAT. Rsp. 485 d, s’être adonné à l’étude ; ἐπὶ ποιητικὴν ῥυῆναι, PLUT. Cic. 2, s’être adonné à la poésie ; avec idée d’hostilité, s’élancer contre, assaillir : ὅλος ἐρρύη πρὸς τὸν Ἀλκιϐιάδην, PLUT. Alc. 21, il se répandit en un accès de colère contre Alcibiade ; πολὺς ῥέων καθ' ὑμῶν, DÉM. 272, 20, se répandant en invectives contre vous ;
      3 couler de, glisser de, tomber : ἐκ χειρῶν βέλεα ῥέον, IL. 12, 159, les traits volaient de leurs mains ; en parl. de poils qui tombent, OD. 10, 393 ; ARSTT. H.A. 3, 11 ; de fruits mûrs qui se détachent, POL. 12, 4, 14 ; cf. HÉS. fr. 42, 3 Göttling ; THCR. Idyl. 2, 89 ;
      4 s’écouler, passer : ἰόντων πάντων καὶ ἀεὶ ῥεόντων, PLAT. Crat. 439 c, toutes choses passant et étant sans cesse emportées par le cours du temps ; abs. οἱ ῥέοντες, PLAT. Theæt. 181 a, les philosophes de l’école d’Héraclite qui admettent que les choses sont en mouvement perpétuel, p. opp. à οἱ τοῦ ὅλου στασιῶται ; fig. s’écouler, se perdre, se corrompre : εἰ ῥέοι τὸ σῶμα καὶ ἀπολλύοιτο ἔτι ζῶντος τοῦ ἀνθρώπου, PLAT. Phæd. 87 d, si le corps se gâtait et périssait quand l’homme est encore vivant ;
   II tr. faire couler, verser, ARCHIL. 17 ; DÉM. Lept. 273 ; d’où subst. τὰ ῥέοντα, v. ῥέον ;

Moy. (prés. ῥέομαι, PLUT. Cor. 3 ; LUC. D. mort. 14, 5, etc. ; impf. 3 sg. ἐρρεῖτο, EUR. Hel. 1618) m. sign.

➳ Dans les inscr. comme dans les écriv. att. la contract. n’a lieu que dans les formes en -εε- = ει ; v. Meisterh. p. 140, 5. Act. prés. ind. 3 sg. poét. ῥέει, IL. 22, 149 ; 3 pl. dor. ῥέοντι, THCR. Idyl. 14, 38. Dans une inscr. att. part. prés. fém. ῥείουσα, à côté de ῥέουσα, CIA. 2, 681, 22 (après 400 av. J.C.), v. Meisterh. p. 36, 4. Impf. 3 sg. ἔρρει, IL. 17, 86 ; EUR. Hec. 528 ; ou ῥέε, OD. 19, 204, etc. ; ῥέεν, IL. 1, 249. Fut. réc. ῥευσοῦμαι, ARSTT. Meteor. 2, 2, 23 ; 2, 4, 20 ; ῥεύσω, ANTH. 5, 125 ; SIB. 3, 84 ; GEOP. 9, 12. Ao.2, 3 sg. épq. ῥύη, OD. 3, 455. Pf. réc. ἔρρυκα, GAL. 5, 398. Moy. prés. part. poét. ῥεούμενος, ORACL. (HDT. 7, 140).

Étym. p. *ῥέϝω, de la R. indo-europ. *sreu-, couler ; cf. sscr. srávati, angl. stream.

'

*ῥέω, p. *ϝρέω, *ϝέρω, dire, seul. aux temps suiv. : act. pf. εἴρηκα ; pass. f. ῥηθήσομαι, ao. ἐρρήθην et ἐρρέθην, pf. εἴρημαι, pl.q.pf. εἰρήμην, f. ant. εἰρήσομαι. Pass. ao. ion. εἰρέθην, HDT. 4, 77, etc. Pf. 3 pl. ion. εἰρέαται, HDT. 7, 96.

Étym. cf. εἴρω², εἴρηκα.

Il. 22.149, etc. ; Ep. ῥείω Hes. Fr. 263 (dub.), D.P. 1074, AP 7.36 (Eryc.), but not in Hom. ; impf. 3 sg. ἔρρει Il. 17.86, Telecl. 1.4, but elsewhere in Hom. ἔρρεε or ῥέε ; fut. ῥεύσομαι Thgn. 448, E. Fr. 384, CratesCom. 15.4, Pherecr. 130.5, Hp. Haem. 5; also ῥευσοῦμαι, Arist. Mete. 356a16, 361a33; later ῥεύσω, AP 5.124 (Bass.); aor. ἔρρευσα Ar. Eq. 526 (anap.), Hp. Loc. Hom. 11, Int. 23, Mosch. 3.33, AP 5.32 (Parmen.), Plb. 5.15.7 (ἀπ-), Paus. 5.7.4, etc. ; — but the Att. fut. and aor. are of pass. form, ῥυήσομαι Isoc. 8.140, cf. Hp. Nat. Hom. 5; ἐρρύην [υ] Th. 3.116, X. Cyr. 8.3.30, Pl. Ti. 84c, etc., as also in Hdt. 8.138; Dor. ἐξερρύα, v. ἐκρέω ; 3 sg. subj. ἐ[γ]ρυᾷ GDI 3591a51 (Calymna); Ep. 3 sg. ῥύη Od. 3.455; pf. ἐρρύηκα Hp. Loc. Hom. 10, Pl. R. 485d, Isoc. 8.5; later ἔρρυκα, Gal. 5.398. — A pres. Med. ῥέομαι occurs also in Orac. ap. Hdt. 7.140 (v. infr.), Plu. Cor. 3, Luc. Salt. 71, Philostr. VS 1.25.9, etc. ; so ἐρρεῖτο E. Hel. 1602, Philostr. VA 8.31, etc. — This Verb does not contr. εη, εο, εω :
flow, run, stream, gush, Od. 19.204, Il. 3.300, 17.86, etc. ; with dat. of that which flows, [πηγὴ] ὕδατι ῥέει the fountain runs with water, 22.149, cf. Od. 5.70, IG1². 54.7; ῥέε δ’ αἵματι γαῖα Il. 8.65, etc. ; φάραγγες ὕδατι… ῥέουσαι E. Tr. 449 (troch.); ῥεῖ γάλακτι πέδον ῥεῖ δ’ οἴνῳ Id. Ba. 142 (lyr.); οἴνῳ… ἔρρει χαράδρα Telecl. l.c. (v. sub fin.); (also in Med., ἱδρῶτι ῥεούμενοι (metri gr. for ῥεόμενοι, cf. μαχεούμενοι) Orac. ap. Hdt. 7.140; φόνῳ ναῦς ἐρρεῖτο E. Hel. 1602); πόλιν χρυσῷ ῥέουσαν Id. Tr. 995; so metaph, πολλῷ ῥ. ἐπαίνῳ Ar. Eq. 527; rarely with acc. in the same sense (v. infr. II. 2); also with gen., ἀσφάλτου Str. 7.5.8; πολλοῦ ὕδατος Arr. An. 5.9.4; sts. with nom., Ζεὺς χρυσὸς ῥυείς Isoc. 10.59, cf. AP 5.32 (Parmen.). the post-Hom. expression for a full stream is μέγας ῥεῖ, ῥέουσι μεγάλοι Hdt. 2.25; μέγας ἐρρύη Id. 8.138, cf. Th. 2.5; ῥ. οὐδὲν ἧσσον ἢ νῦν Hdt. 7.129; also πολὺς ῥεῖ, metaph of men, ῥεῖ πολὺς ὅδε λεώς A. Th. 80 (lyr.); Κύπρις ἢν πολλὴ ῥυῇ E. Hipp. 443 (cf. infr. 2); so ῥ. μου τὸ δάκρυον πολύ Ar. Lys. 1034; also ἐς ἔρωτα ἅπας ῥ. Ps.-Phoc. 193; πρὸς τὸν Ἀλκιβιάδην ὁ δῆμος ὅλος ἐρρύη Plu. Alc. 21. of a river, also ῥ. ἀπὸ τηκομένης χιόνος derive its stream from melted snow, Hdt. 2.22.
prov., ἄνω ῥεῖν flow upwards, of inversion of the usual or right order, E. Supp. 520; ἄνω ποταμῶν ἐρρύησαν οἱ… λόγοι D. 19.287; cf. ἄνω² 1. ταῦτα μὲν ῥείτω κατ’ οὖρον (v. οὖρος¹) S. Tr. 468. metaph of things, ἐκ χειρῶν βέλεα ῥέον from their hands rained darts, Il. 12.159; ῥεῖ μάλιστα ὁ ἀὴρ ῥέων ἐν τοῖς ὑψηλοῖς Arist. Mete. 347a34, cf. 349a34; φλὸξ ῥυεῖσα Plu. Brut. 31; so τὴν Αἴτνην ῥυῆναι Ael. Fr. 2; esp. of a flow of words, ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή Il. 1.249, cf. Hes. Th. 39.97; ἔπε’ ἐκ στόματος ῥεῖ μείλιχα ib. 84; abs., of the tongue, run glibly, A. Th. 557; so θρασυνομένῳ καὶ πολλῷ ῥέοντι καθ’ ὑμῶν D. 18.136; hence, of words or sentiments, to be current, κληδόνος καλῆς μάτην ῥεούσης S. OC 259.
fall, drop off, e.g. of hair, Od. 10.393, Hes. Fr. 29, Theoc. 2.89, etc. ; of ripe fruit, Plb. 12.4.14, Gp. 9.12; of over-ripe corn, ἤδη ῥέοντα τὸν στάχυν Babr. 88.14; wear out, εἰ ῥέοι τὸ σῶμα καὶ ἀπολλύοιτο Pl. Phd. 87d; of a house, to be in a tumble-down condition, Gorg. ap. Stob. 4.51.28, Teles p. 27 H. ; ῥέουσαν σύγκρισιν στῆσαι to stay a collapse of the system, Herod.Med. ap. Orib. 5.27.1. of molten objects, liquefy, run, ῥεῖ πᾶν ἄδηλον S. Tr. 698; τήκεται ὁ λίθος… ὥστε καὶ ῥεῖν Arist. Mete. 383b6, cf. Thphr. Lap. 9.
to be in perpetual flux and change, ἅπανθ’ ὁρῶ ἅμα τῇ τύχῃ ῥέοντα μεταπίπτοντά τε Com.Adesp. 200; ὡς ἰόντων ἁπάντων ἀεὶ καὶ ῥεόντων Pl. Cra. 439c, cf. 411c; κινεῖται καὶ ῥεῖ… τὰ πάντα Id. Tht. 182c; hence οἱ ῥέοντες, of the Heraclitean philosophers, opp. οἱ τοῦ ὅλου στασιῶται, ib. 181a. ΄run΄, of ink, etc., metaph, στιγμῆς ῥυείσης γραμμὴν φαντασιούμεθα…, γραμμῆς δὲ ῥυείσης πλάτος ἐποιήσαμεν S.E. M. 7.99; cf. ῥυίσκομαι II. of persons, ῥ. ἐπί τι to be inclined, given to a thing, Isoc. 8.5; πρός τι Pl. R. 485d; οἱ ταύτῃ ῥυέντες ib. 495b.
leak, of a ship, opp. στεγανὸν εἶναι, Arist. Fr. 554, cf. Paus. 8.50.7; λύχνοι ῥέοντες prob. in Roussel Cultes Égyptiens p. 222 (Delos, ii BC); of a roof, Men. Sam. 248; [ἀγγεῖον] ῥέον Plu. 2.782e; οἰνοχόαι ῥέουσαι Michel 815.131 (Delos, iv BC).
to have a flux, τὰς κοιλίας τὰς ῥεούσας D.S. 5.41. impers., ἐκ ῥινῶν ἐρρύη Hp. Epid. 1.19. very rarely trans., let flow, pour, ἔρρει χοάς E. Hec. 528 (as v.l. for αἴρει); — this differs from the usage c. acc. cogn., ῥείτω γάλα, μέλι, let the land run milk, honey, Theoc. 5.124, 126; αἷμα ῥυήσεται, of the Nile, Ezek. Exag. 133; οἶνον ῥέων Luc. VH 1.7, cf. LXX Jl. 3 (4).18, Sch. Ar. Pl. 287; — in place of this acc. the best writers commonly used the dat., v. supr. I. 1. v. ῥέον.
(Cf. ῥόϜος, Skt. sravati, Lith. sravēti ΄flow΄; I.-E. srěw- alternating with srŏw- and srŭ-.)

fut. ῥεύσομαι Theogn. 448, ῥεύσω Ev. Ioh. 7.38 ; aor. ἔρρευσα, Sp., z.B. Polemo 2 (V.32); bei den Attikern ist aber gebräuchlich ῥυήσομαι u. aor. ἐρρύην, ῥυῆναι, ῥυείς, der schon bei Hom. vorkommt, der außer ihm nur praes. u. imperf. gebraucht (vgl. Lobeck Phryn. 7391 ; perf. ἐρρύηκα :
1) fließen, fluten, strömen, nicht bloß vom Wasser, Hom. u. Folgde, sondern auch vom Blut, von Tränen, vom Schweiß u. dgl.; πηγὴ ῥέει ὕδατι, die Quelle strömt von Wasser, Il. 22.149, vgl. Od. 5.70 ; auch ῥέεν αἵματι γαῖα, die Erde rann, triefte von Blut, Il. 8.65, u. sonst, wie Eur. ῥεῖ γάλακτι πέδον, ῥεῖ δ' οἴνῳ, Bacch. 142 ; u. im Orak. bei Her. 7.140, ἱδρῶτι ῥεούμενοι, welche Form sich sonst nicht findet u. einige Analogie mit μαχεούμενοι hat ; αἵματι, ἱδρῶτι ῥεόμενος, Luc. D.Mort. 14.5, salt. 71 ; Plut. Cor. 3 ; ῥέω ἱδρῶτι Ep.adesp. 292 (Plan. 105); aber ποταμῷ οἶνον ῥέοντι Luc. V.H. 1.7, vgl. Ep.Sat. 20 u. Theocr. 5.124, – κῦμα ῥέον, Pind. Ol. 11.10 ; εὐρὺ ῥέων, 5.18 ; ἀφρὸς βρότειος ἐρρύη κατὰ στόμα, Aesch. frg. bei Schol. Ar. Lys. 1259 ; vom Gerüchte, das sich verbreitet, δόξης ἢ κληδόνος καλῆς μάτην ῥεούσης, Soph. O.C. 259 ; ἄνω ἂν ῥέοι τὰ πράγμαθ' οὕτως, Eur. Suppl. 520 ; in Prosa überall ; auch übertr. von andern Dingen als Wasser, τὸ λόγων νᾶμα ἔξω ῥέον, Plat. Tim. 75e ; ὡς ἰόντων ἁπάντων καὶ ἀεὶ ῥεόντων, in stetem Flusse sein, Crat. 439c ; ῥεῖν καὶ φέρεσθαι τὰ πράγματα, 411c ; er nennt sogar die Philosophen, welche annehmen, daß die Dinge in steter Bewegung, in stetem Flusse seien, οἱ ῥέοντες, Theaet. 181a, = οἱ τὸ πᾶν κινοῦντες, Ggstz οἱ τοῦ ὅλου στασιῶται ; S.Emp. adv.log. 1.99 στιγμῆς ῥυείσης γραμμὴν φαντασιούμεθα. – Andere Vrbdg ῥυῆναι διὰ τοῦ ὀρόφου, Luc. D.Mar. 12.1, durchfließen ; von feuerspeienden Bergen, Ael. V.H. bei Stob. Flor. 79.38. Auch vom Winde, Plut. Sert. 17. – Πολὺς ῥεῖ, von einem starken, voll fließenden Strome, Her. 8.134 ; auch ὁ Ἀσωπὸς ποταμὸς μέγας ἐρρύη, Dem. 59.99 ; u. übertr. von gewaltigem Redestrom, Πύθωνι θρασυνομένῳ καὶ πολλῷ ῥέοντι καθ' ὑμῶν, 18.136 ; ὁρμὴ ῥυεῖσα πολλὴ καὶ ἄτακτος, Plut. virt. moral. 5. Uebh.
2) übertr., sich in reicher Fülle ergießen, wie unser strömen, z.B. vom ungehemmten, vollen Fluß der Nede, ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή, Il. 1.249 ; Hes. Th. 39, 97 ; ἔπε' ἐκ στόματος ῥεῖ μείλιχα, 84 ; u. in Prosa, πάντες ὅσοι περὶ πορνείας ἐρρύησαν λόγοι, Dem. 19.287 ; auch ἐκ χειρῶν βέλεα ῥέον, Pfeile strömten, d.h. flogen in Menge aus ihren Händen, Il. 12.159 ; u. von reisen oder wurmstichigen Früchten, von Haaren, in Menge abfallen, ausfallen, Od. 10.393 ; Hes. frg. 5 ; Theocr. 2.89 ; ῥεῖ ὁ καρπός, Pol. 12.4.14 ; στάχυς, Babr. 88.14 ; von einer großen Menschenmenge, ῥεῖ πολὺς ὅδε λεώς, Aesch. Spt. 80 ; auch οὐκ ἐάσει γλῶσσαν ἐργμάτων ἄτερ ἔσω πυλῶν ῥέουσαν ἀλδαίνειν κακά, 539, daß tatenlos Geschwätz einströme ; Θρῄκιος ῥέων στρατός, Eur. Rhes. 290 ; auch πόλιν χρυσῷ ῥέουσαν, Troad. 995 ; Ar. Eq. 527 vrbdt ὃς πολλῷ ῥεύσας ποτ' ἐπαίνῳ διὰ τῶν ἀφελῶν πεδίων ἔρρει, vom Kratinus, den er, wie auch das Folgende zeigt, τῆς στάσεως παρασύρων ἐφόρει τὰς δρῦς καὶ τοὺς ἐχθροὺς προθελύμνους, mit einem Strome vergleicht. – Aber auch zerfließen, sich auflösen, εἰ ῥέοι τὸ σῶμα καὶ ἀπολλύοιτο ἔτι ζῶντος τοῦ ἀνθρώπου, Plat. Phaed. 87d. – Bei Sp. oft für »sich auf Etwas stürzen, sich wohin neigen«, ὅλος ἐρρύη πρὸς αὐτόν, Plut. Alcib. 21 ; ἐπὶ τὸ πρᾳότερον ῥυῆναι, Cat. min. 23 ; ἐπὶ ποιητικήν, Cic. 2, u. oft.
3) in trans. Bdtg fließen lassen, selten, wohin man das oben angeführte οἱ ῥέοντες aus Plato ziehen kann ; ἐρρει χειρὶ παῖς Ἀχιλλέως πατρί, Eur. Hec. 532 ; Archil. frg. 17 ; vgl. Ruhnk. ep. crit. 264 ; Dem. Lept. 273. – Etwas Anderes ist λέγεται τούτῳ τὸν Πακτωλὸν χρυσὸν ῥεῦσαι, Schol. Ar. Plut. 287, wie Ἱμέρα ἀνθ' ὕδατος ῥείτω γάλα, Theocr. 5.124, vgl. 126.
4) Sp. auch pass., ἡ γὰρ Ὁμήρου σειρὴν ὑμετέρων ῥεῖται ἀπὸ στομάτων, Ep.adesp. 451 (IX.522); ἐρρεῖτο führt Phryn. 220 an ; s. auch das oben aus Her. angeführte ῥεούμενοι.
Ueber die Kontraktion vgl. Lobeck zu Phryn. 221.
Bei Ath. XI.495d sind τὰ ῥέοντα eine Art Becher, wofür er ein Beispiel aus Astydamas anführt. Vgl. ῥυσίς u. ῥυτόν.

ῥέω
[in LXX chiefly for זוּב ;]
to flow: Jhn.7:38 (cf. παραρρέω).†
(AS)