(f. ῥέγξω, ao. ἔρρεγξα, pf. inus.) :
      1 ronfler, ESCHL. Eum. 53 ; AR. Nub. 5, etc. ;
      2 souffler avec force, en parl. d’un cheval, EUR. Rhes. 785 ; d’un dauphin, ARSTT. H.A. 4, 10, 11 (sous la forme ῥέγχω) ;

Moy. m. sign. AR. Eq. 115.

snore, A. Eu. 53, Eup. 267, Ar. Nu. 5, al. ; of horses, snort, E. Rh. 785; of a dolphin asleep, Arist. HA 537b3, 566b15; — in Ar. Eq. 115 also in Med. ῥέγκεται, but (as Sch. observes) only to balance πέρδεται ; but cf. ll. cc. infr. — The form ῥέγχω occurs in Hp. Aph. 6.51, Arist. ll.cc., Men. Mon. 711, Herod. 8.2, LXX Jn. 1.5, 6, Orph. Fr. 148; Med., τῆς πλευρᾶς ῥέγχομαι I am wheezing from my lung, POxy. 1414.26 (iii AD), cf. AP 11.343.

schnarchen ; ῥέγκουσι δ' οὐ πλαστοῖσι φυσιάμασιν, Aesch. Eum. 53 ; Ar. Nub. 5, 11 u. öfter, auch med., Eq. 115 ; von Pferden, schnauben, θυμὸν ἐξ ἀντηρίδων ἔρεγκον, Eur. Rhes. 785 ; Sp., wie Luc. Cont. 1 u. öfter ; nach den alten Gramm. altattische Form für ῥέγχω (s. unten). Es ist ein Onomatopoeetikon.