att. ῥάττω (f. ῥάξω, ao. ἔρραξα, pf. pass. ἔρραγμαι) heurter, frapper, battre, acc. SPT. Esaï. 9, 11 ; d’où bousculer, jeter en bousculant avec εἰς et l’acc. DÉM. 1259, 11.

Étym. incert.

Att. ῥάττω, (κατα-) Plb. 10.48.7, (συρ-) D.H. 8.18; fut. ῥάξω LXX Is. 9.11 (10), (ξυρ-) Th. 8.96; aor. ἔρραξα D. 54.8, Apollod.Com. 22, (συν-) X. HG 7.5.16; — Pass., fut. (in med. form) ῥάξομαι (καταρ-) Plu. Caes. 44; aor. ἐρράχθην LXX Da. 8.10, (ἐπι-) D.H. 8.18; — like ἀράσσω, strike, dash, τινὰ εἰς τὸν βόρβορον D. l.c. ; overthrow, τινας LXX Is. l.c. in Ion. form ῥήσσω, of dancers, beat the ground, dance, ῥήσσοντες ἁμαρτῇ μολπῇ τ’ ἰυγμῷ τε ποσὶ σκαίροντες ἕποντο Il. 18.571; οἱ δὲ ῥήσσοντες ἕποντο h.Ap. 516; for which A.R. 1.539 has in full, ὥστε… πέδον ῥήσσωσι πόδεσσι ; — so also αἴρῃσιν ὅτε ῥήσσοιτο σίδηρος Euph. 51.9; ῥήσσειν τύμπανα beat them violently, AP 7.709 (Alexander). [ῥάσσω (< ῥάττω) prob. has α by nature, as shown by Ion. ῥήσσω ; cf. ἀράσσω ; — the Ion. form is found also in the κοινή, as LXX Wi. 4.19, Ev. Marc. 9.18, Ev. Luc. 9.42, Arr. Epict. 1.20.9.]

schlagen, stoßen ; ὑποσκελίσαντες καὶ ῥάξαντες εἰς τὸν βόρβορον οὕτω διέθηκαν, ὥστε τὸ χεῖλος διακόψαι, Dem. 54.8, woraus es B.A. 113 augeführt ist mit der Erkl. καταβαλεῖν ; zerschlagen, zerschmettern, zerreißen, übh. teilen, s. ῥήσσω u. ἀράσσω.

to dash down (MT)