ῆς (ἡ) :
   I chant :
      1 en gén. HH. Ap. 20, Cer. 494, etc. ; p. opp. à λέξις, PLAT. Leg. 816 d ; joint à μύθοις καὶ λόγοις, PLAT. Leg. 664 a ; particul. chant de deuil, SOPH. El. 88, Aj. 630 ; PLAT. Leg. 800 e, etc. ; chant de louange, hymne, EUR. El. 865, Suppl. 1225, etc. ; PLAT. Leg. 947, etc. ; particul. chant d’hymen, AR. Av. 1729, etc. ; chant religieux, PLAT. Leg. 799 a ; chant de guerre, XÉN. An. 4, 3, 27, etc. ; chant avec accompagnement d’instruments, PLAT. Leg. 722 d ; p. suite, poésie lyrique, PLAT. Phædr. 245 a ; joint à μέλη, PLAT. Rsp. 398 c, 399 c, etc. ;
      2 chant magique, LGS 2, 7 ;
   II action de chanter, PLUT. Crass. 3, etc. ; LUC. Tim. 55, etc. ; en parl. d’oiseaux, ARSTT. H.A. 9, 8, 4 ; particul. chant du coq, HLD. 7 ; LGS 3.

➳ Dor. ᾠδά [ᾱ] EUR. Tr. 514.

Étym. contr. p. ἀοιδή.

ἡ, contr. for ἀοιδή, song, lay, ode, h.Ap. 20, h.Cer. 494; in Trag. (exc. that A. uses only ἀοιδή), of dirges, πολλὰς θρήνων ᾠδάς S. El. 88 (anap.); ὀξυτόνους ᾠ. θρηνήσει Id. Aj. 631 (lyr.); ᾠδὰ ἐπικήδειος E. Tr. 514 (lyr.); but also of joyful songs, songs of praise, καλλίνικος Id. El. 865 (lyr.); ἴακχος Id. Cyc. 69 (lyr.); λύπας πολυχόρδοις ᾠ. παύειν Id. Med. 197 (anap.); ᾠδὰς ὑστέροισι θήσετε Id. Supp. 1225; χαίροντες ᾠδῆς… μέλεσιν Ar. Ra. 244 (lyr.); ὑμεναίοις καὶ νυμφιδίοισι δέχεσθ’ ᾠ. Id. Av. 1729 (lyr.); freq. in Pl., ᾠ. κιθαρῳδική Lg. 722d; κιθαρίζειν πρὸς τὴν ᾠ. Alc. 1.108a; ᾠδαὶ καὶ ἡ ἄλλη ποίησις lyric poetry and…, Phdr. 245a; ἐν ταῖς ᾠδαῖς καὶ μέλεσιν R. 399c, cf. 398c; opp. λέξις, Lg. 816d; ἐν ᾠδαῖς καὶ μύθοις καὶ λόγοις ib. 664a; of poems such as those of Stesichorus on Helen, Isoc. 10.64; of the various songs associated with particular employments or conditions, Clearch. 37, cf. Eust. 1164.10, 1236.60. = ἐπῳδός, magic song, spell, Longus 2.7. meton. for χορδή, Τέρπανδρος… δέκα ζεῦξε Μοῦσαν ἐν ᾠδαῖς Tim. Pers. 238.
singing, Plu. Crass. 33, etc. ; of birds, Arist. HA 613b24.

ἡ, zsgzn statt ἀοιδή, Gesang, Gedicht, Lied ; Hom. h.Ap. 20, h.Cer. 494 ; πολλὰς μὲν θρήνων ᾠδὰς ᾔσθου Soph. El. 88 ; Aj. 618 ; Eur. Phoen. 814 u. öfter ; Plat. καλῆς ᾠδῆς μετέχοντα, ἣν ᾄδει, Symp. 197e ; κατὰ λέξιν τε καὶ ᾠδήν Legg. VII.816d, κιθαρίζειν πρὸς τὴν ᾠδήν Alc.I, 108a ; oft Ggstz von λόγος, auch vom.eigtl. lyrischen Gedichte, ἐς ᾠδάς τε καὶ τὴν ἄλλην ποίησιν Menex. 239c ; Zaubergesang, Schaefer Long. p. 356.

ᾠδή, -ῆς, ή
[in LXX chiefly for שִׁיר ;]
a song, ode, whether sad or joyful; in LXX and NT always in praise of God or Christ: Rev.5:9 14:3 15:3; ᾠ πνευματικαί Eph.5:19, Col.3:16.†
(AS)