'ᾍδης, d’où ᾅδης, ου, ion. et épq. Ἀΐδης (ὁ) [ᾱͅ]
      1 Hadès (Pluton) roi des enfers, HOM. etc. ; épq. εἰν Ἀΐδαο, att. ἐν ᾍδου (s.-e. δόμῳ) dans la demeure d’Hadès, chez Hadès, sans mouv. ; παρ' ᾍδῃ, SOPH. O.R. 972, m. sign. ; épq. εἰς Ἀΐδαο, att. ἐς ᾍδου (s.-e. οἶκον) dans la demeure d’Hadès, chez Hadès, avec mouv. ; παρ' ᾍδην, SOPH. O.C. 1552, m. sign. ;
      2 p. ext. le séjour des morts, les enfers : εἰς ἀΐδην, ANTH. 11, 23 ; ἐν τῷ ᾅδῃ, NT. Luc. 16, 23, aux enfers ;
      3 p. suite, la mort : ᾅδ. πόντιος, ESCHL. Ag. 667, la mort dans les flots.

➳ Nomin. ion. et épq. Ἀΐδης [ᾰῐ] IL. 5, 395, etc. ; postér. [ᾱῐ] SIM. AM. Iamb. fr. 1, 14 ; dor. Ἀΐδας [ᾱῐᾱ] PD. O. 9, 50 ; ESCHL. Suppl. 791 ; SOPH. O.C. 1690, etc. Voc. ion. Ἀΐδη [⏑⏑‒] SOPH. Tr. 1085 ; ANTH. 7, 186, ou [‒⏑⏑] ANTH. 7, 365, etc. ; voc. dor. Ἀΐδα [⏑⏑‒] ANTH. 7, 710, etc. — Gén. épq. Ἀΐδαο, IL. 5, 647 ; HÉS. O. 153, etc., ou Ἀΐδεω, trisyll. [⏑⏑‒] OD. 10, 542 ; HÉS. Th. 311, etc. ; quadrisyll. [‒⏑⏑‒] SOL. Ep. 5 ; ANTH. 6, 219, etc. ; gén. dor. Ἀΐδα [δᾱ] PD. O. 8, 50 ; SOPH. El. 137, etc. — Dat. ion. Ἀΐδῃ, A.RH. 4, 1697 ; ANTH. 6, 70, etc. ; dat. dor. Ἀΐδᾳ, PD. I. 1, 99, SOPH. O.C. 1572, etc. — Acc. ion. Ἀΐδην, IL. 9, 568 ; acc. dor. Ἀΐδαν, SOPH. Ant. 822, EL. 832, etc.

Étym. ἀ, ἰδεῖν ; litt. « l’Invisible », cf. Ἄϊδος.

'

or ᾅδης, ου, ὁ, Att. ; Ep. Ἀΐδης, ao and εω ; Dor. Ἀΐδας, α, used by Trag., in lyr. and anap. ; gen. Ἄϊδος, dat. Ἄϊδι, Hom., Trag., v. infr. ; (perh. ἀ- priv., ἰδεῖν); — in Hom. only as pr. n. Hades, Ζεὺς καὶ ἐγώ, τρίτατος δ’ Ἀΐδης Il. 15.188, cf. Hes. Th. 455; — εἰν’ Ἀΐδαο δόμοισι in the nether world, Od. 4.834; freq. εἰν, εἰς Ἀΐδαο (sc. δόμοις, δόμους), as Il. 22.389, 21.48; εἰν Ἄϊδος Il.24.593; Trag. and Att. ἐν ᾍδου, εἰς ᾍδου (sc. οἴκῳ, οἶκον), S. Aj. 865, Ar. Ra. 69, etc. ; Ἄϊδόσδε, Adv.
to the nether world, Il. 7.330, etc. ; παρ’ ᾍδῃ, παρ’ ᾍδην, OT 972, OC 1552; — hence, place of departed spirits, first in Il. 23.244 εἰσόκεν αὐτὸς… Ἄϊδι κεύθωμαι· ἐπὶ τὸν ᾅδην Luc. Cat. 14; εἰς ἀΐδην AP 11.23; ἐν τῷ ᾅδῃ Ev. Luc. 16.23. after Hom., the grave, death, ἀΐδαν λαγχάνειν, δέξασθαι, Pi. P. 5.96, I. 6 (5).15; ᾅδης πόντιος death by sea, A. Ag. 667, cf. E. Alc. 13, Hipp. 1047; ᾅδου πύλη, Astrol., region below the Horoscope, Vett.Val. 179.13. gen. ᾅδου with nouns in adjectival sense, devilish, θύουσαν ᾅ. μητέρ’ A. Ag. 1235; ᾅ. μάγειρος E. Cyc. 397; fatal, deadly, δίκτυον, ξίφη ᾅ., A. Ag. 1115, E. Or. 1399. [α Hom. in all forms exc. αιδος before vowels; αιδης Semon. 7.117, prob. in S. OC 1689.]

ὁ, gew. att. für Ἀΐδης, Hades, der Gott der Unterwelt ; dah. εἰς ᾍδου u. ἐν ᾍδου, in die u. in der Unterwelt, sc. οἰκον u. οἴκῳ ; – p. auch Tod, z.B. πόντιος, Tod im Meere, Aesch. Ag. 653 ; ᾍδαν ὤπασεν Ant.Th. 26 (VII.531), gab dir den Tod ; auch Grab, τειχίζειν ᾍδην Ep.adesp. 708 (APP 147).

ᾅδης, -ου, ὁ
[in LXX ehiefly for שְׁאוֹל, also for דּוּמָה, מָוֶת, etc. ;]
__1. in Hom., Hades (Pluto), the god of the underworld.
__2. the abode of Hades, the underivorld; in NT, the abode of departed spirits, Hades: ἐν τ. ᾅ., Luk.16:23; εἰς ᾅ., Act.2:27,31; πύλαι ᾅδου, Mat.16:18; κλεῖς τοῦ ᾅ., Rev.1:18; metaph., ἕως ᾅ., Mat.11:23, Luk.10:15; personified, Rev.6:8 20:13,14 (Cremer, 67, 610; MM, VGT, see word).
† (AS)