ου (τὸ) appareil pour dire l’heure, cadran, horloge, particul. cadran solaire, CLÉOM. 1, 10 ; PLUT. M. 1006 e ; horloge hydraulique, ARISTOCL. (ATH. 174 c) etc.

Étym. ὡρολόγος.

τό, an instrument for telling the time, a dial or clock, ὡ. σκιοθηρικόν the sun-dial of Anaximenes, Plin. HN 2.187; a sun-dial (ὡρολόγιον) at Zea (Piraeus) mentioned in PHaw. 81 (Att. periegesis of iii BC, pap. of ii AD); ἀπὸ τοῦ σκιακοῦ ὡρολογίου IGRom. 4.293a i35 (Pergam., prob. 127/6 BC), cf. Cleom. 1.10sq., Gem. 8.23, Plu. 2.1006f, CIG 1947 (loc. inc.), Inscr.Cos 57, Suid. (who writes it ὡρολογεῖον)· ὡ. ὑδραυλικόν a water-clock, = κλεψύδρα, cf. Aristocl. ap. Ath. 4.174c, Plin. HN 7.213, Bato 2.14; μηχανικὰ ὡ. Ach.Tat. Intr. Ar. 25.6; the dimensions of a water (?)-clock are given in POxy. 470.31 (iii AD).

τό, Stundenzeiger, Uhr ; ὡρολόγιον σκιοθηρικόν, die Sonnenuhr des Anaximandros ; ὑδραυλικόν, Wasseruhr ; ὡρολόγιον νυκτερινὸν ἐοικὸς τῷ ὑδραυλικῷ, die Nachtuhr des Platon, eine Art Wasseruhr, Aristocl. bei Ath. V.174c.