ατος (τὸ) :
      1 ce qui rend service, chose avantageuse, source de profit, bienfait, ESCHL. Pr. 251, 501 ; en parl. de pers. bienfaiteur, ESCHL. Pr. 614 ;
      2 utilité, avantage, profit, avec le gén. de la personne ou de la chose dont on tire utilité, SOPH. O.C. 258 ; XÉN. Hier. 10, 3, ou à laquelle on rend service, XÉN. Ages. 7, 2 ; DÉM. 195.

Étym. ὠφελέω.

ατος, τό, a useful or serviceable thing, service, benefit, A. Pr. 251; ἀνθρώποισιν ὠφελήματα ib. 501; of a person, ὦ κοινὸν ὠφέλημα θνητοῖσιν φανείς ib. 613, cf. E. Tr. 703. ὠφελήματα things good in themselves, e.g. harmony, goodwill, opp. εὐχρηστήματα, Stoic. 3.23, cf. 136. generally, use, advantage, profit, τί δῆτα δόξης… ὠ. γίγνεται· S. OC 259, cf. X. Hier. 10.3; ὠφελήματα πατρίδος Id. Ages. 7.2.

τό, Nutzen, Vorteil ; Soph. O.C. 260 ; παρέχειν Xen. Hier. 10.3 ; Plut. – Uebh. was Nutzen, Vorteil bringt, μέγ' ὠφέλημα τοῦτ' ἐδωρήσω βροτοῖς Aesch. Prom. 251, vgl. 616 ; Soph. Trach. 698 ; ein nützlicher, brauchbarer Denkspruch, Pausan.

1. a useful or serviceable thing, a service, benefit , [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)]
2. generally, use, advantage, profit , [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC), Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)] (ML)