ὠλέ·κρανον, ου (τὸ) [ᾱ] la pointe du coude, HPC. Epid. 7, p. 1226 g ; ARSTT. H.A. 1, 15, 3, etc.

Étym. par dissimil. p. *ὠλενόκρανον, de ὠλένη, κρᾶνον.

τό, for ὠλενόκρανον, = ὠλένης κρανίον (Ἀριστοφάνης ὀλέκρανα λέγει τὰ τῶν ὠλενῶν κρανία Suid. s.v. ὀλέκρανον,) point of the elbow, Arist. HA 493b27 (v.l. ὀλέκρανον), al. ; Hp. used ἀγκών for ὠλέκρανον, acc. to Gal. UP 2.2, 14; but ὀλέκρ. is found in Hp. Epid. 7.61. [ὀλέκρανον is required by the metre in Ar. Pax 443; τὸ ὠλέκρανον διὰ τοῦ ω προφέρουσιν, ἡ δὲ συνήθεια διὰ τοῦ ο Hellad. ap. Phot. p. 533 B. ; Phot. has ὠλ, but places it after ὀλέκει.]

[ᾱ], τό, eigtl. ὠλενόκρανον, d.i. ὠλένης κρᾶνον, auch ὀλενόκρανον, Ar. Pax 443, vgl. Schol. Arat. 876 u. Phryn. B.A. 56, – der vorragende Kopf des Ellenbogenknochens im Buge (der ἀγκῶνος κεφαλή heißt, Od. 14.494), Arist. H.A. 1.15 ; bei den Doriern κύβιτον, davon cubitus.