εος-ους (τὸ) :
      1 hauteur, élévation, ESCHL. Ag. 1376 ; THC. 1, 91 ; 2, 75 ; 4, 13 ; EUR. Ph. 404, etc. ; ἐς ὕψος, HDT. 5, 13, 155 ; ou abs. ὕψος, HDT. 1, 50, 178 ; XÉN. An. 3, 4, 7, en hauteur ; fig. en parl. de l’élévation du style, LGN 1, 1, etc. ; au plur. LGN 3, 4 ; 7, 4 ;
      2 particul. cime, sommet, EUR. Bacch. 1101 ; au plur. PLAT. Leg. 625 b ; fig. ὑ. ἀμαθίας, PLAT. Ep. 351 e, le comble de l’ignorance ; cf. ARSTT. Mund. 6, 8 ; au plur. PLAT. Tim. 46 c.

Étym. indo-europ. *up-s-, en haut ; élargissement de *up(-), v. ὑπό, ὕπατος ; cf. ὕψι.

εος, τό, (< ὕψι) height, ὕψος κρεῖσσον ἐκπηδήματος A. Ag. 1376; εἰς ὕ. αἴρειν τινά E. Ph. 404; κυπαρίττων ὕψη καὶ κάλλη Pl. Lg. 625c; ὕ. ἔχειν, λαμβάνειν, rise some height, Th. 1.91, 4.13, cf. 2.75; ἀφ’ ὕψους [με] δισκοβόλησε Epigr.Gr. 336 (Alexandria Troas); pl., Pl. Ti. 44d; abs. ὕψος, in height, opp. μῆκος, εὖρος, πλάτος, Hdt. 1.50, 178, IG1². 372.24, 2². 1666A79, PMich. Zen. 38.12, al. (iii BC); so ἐς ὕψος Hdt. 2.13, 155. metaph, summit, crown, ὕ. ἀμαθίας Pl. Ep. 351d; σεμνότητος Arist. Mu. 398a12.
sublimity, grandeur, τῶν λόγων Metrod. Herc. 831.8, cf. Longin. 1.1, al. ; pl., Id. 3.4, 7.4.

εος, τό, Höhe ; ὕψος κρεῖσσον ἐκπηδήματος Aesch. Ag. 1349 ; οὐδ' ἡ ϋγένεια σ' ἦρεν εἰς ὕψος μέγα Eur. Phoen. 407 ; ὕψος ἔχειν, λαμβάνειν, Thuc. 1.91, 4.13 ; u. sonst in Prosa, Spitze, Scheitel ; – oft im absolut. acc. ὕψος, an Höhe, Her. 1.50, 7.60, Xen. u. sonst ; – übertr., Erhabenheit, Longin.

ὕψος, -ους, τό
[in LXX for קוֹמָה, מָרוֹם, etc. ;]
height: Eph.3:18 Jas.1:9, Rev.21:16; of heaven (EV, on high), ἐξ ὕ., Luk.1:78 24:49; εἰς ὕ., Eph.4:8 (LXX)†
(AS)