ὑπο·πίνω [ῑ] (f. ὑποπίομαι, pf. ὑποπέπωκα, etc.) :
      1 boire modérément, PLAT. Rsp. 372 d ; ANTIPH. (ATH. 40 c) ; PLUT. M. 615 e ;
      2 boire fréquemment, d’où s’enivrer, AR. Av. 494 ; XÉN. Cyr. 8, 4, 9 ; Hell. 6, 4, 8, etc. ; PLAT. Lys. 204 d ;
      3 boire en même temps ou pendant (en mangeant, en chantant, etc.) ANACR. 63, 11.

drink a little, drink moderately, μηκέθ’ οὕτω… Σκυθικὴν πόσιν… μελετῶμεν, ἀλλὰ καλοῖς ὑποπίνοντες ἐν ὕμνοις Anacr. 63.11; ὑποπεπώκαμεν Ar. Fr. 496; μετρίως ὑ. Pl. R. 372d; ἐχθὲς ὑπέπινες, εἶτα νυνὶ κραιπαλᾷς Alex. 286, cf. Antiph. 271.
drink at dessert, Ar. Av. 494 (anap.), Pherecr. 153.5 (hex.), X. Cyr. 8.4.9, etc. ὑποπεπωκώς rather tipsy, Ar. Pax 874, Lys. 395, X. An. 7.3.29.

(πίνω), ein wenig od. allmälig trinken, dah. auch lange forttrinken, sich berauschen ; Plat. Lys. 223b ; Xen. Cyr. 8.4.9 ; Ar. Av. 497 ; ὑποπεπωκυῖα Lys. 395, wo der Schol. es durch μεθύσκεσθαι erkl.; ἤδη γὰρ ὑποπεπωκὼς ἔτυχεν, er war schon etwas angetrunken, Xen. An. 7.2.29 ; Hell. 5.4.40 u. öfter ; vgl. Mehlhorn zu Anacr. 61.11 ; dazu trinken, μετρίως Plat. Rep. II.372b.