ὑπο·λάμπω :
   I intr. :
      1 briller sous ou à travers, XÉN. Mem. 3, 8, 9 ; A.RH. 4, 1437 ; PLUT. M. 670 c ; LUC. Philops. 24 ;
      2 briller faiblement, PLUT. Ant. 49 ; EL. N.A. 8, 22 ; 10, 50 ;
      3 commencer à briller, HDT. 1, 190 ;
   II tr. faire briller sous, CALLISTR. Stat. 3 (4) p. 894 ;
Moy. :
      1 briller sous, dat. ANTH. 12, 80 ;
      2 briller faiblement ou commencer à briller, A.RH. 1, 1280.

shine under, ὁ ἥλιος εἰς τὰς παστάδας ὑ. X. Mem. 3.8.9; ὑ. τὰ ὄμματα καθεύδοντος, of a lion, Plu. 2.670c; — Med., τέφρῃ πῦρ ὑπολαμπόμενον AP 12.80 (Mel.).
begin to shine, ὡς τὸ ἔαρ ὑπέλαμπε Hdt. 1.190, cf. Ael. NA 8.22; ἕως ὑ. ib. 10.50; ὑ. ἡ ἡμέρα Plu. Ant. 49; metaph, ὑ. τὸ ἦθος ταῖς παρειαῖς Poll. 2.87.

darunter od. dabei glänzen, hervorglänzen ; ὄσσε μετώπῳ ὑπέλαμπε Ap.Rh. 4.1437 ; τὸ ἔαρ ὑπέλαμπε = ὑπεφαίνετο, Her. 1.190, wie τοῦ ἔαρος ὑπολάμψαντος 8.130, wo die meisten mss. ἐπιλάμψαντος haben ; ὁ ἥλιος εἰς τὰς παστάδας ὑπολάμπει Xen. Mem. 3.8.9.
Med. in derselben Bedeutung, δαΐδων ὑπολαμπομενάων, Il. 18.492 u. öfter, wo jetzt δαΐδων ὕπο λαμπομενάων geschrieben wird (vgl. ὑπό); – πῦρ τέφρῃ ὑπολαμπόμενον Mel. 55 (XII.80); Ap.Rh. 1.1280.