ή, όν [ῐτ]
      1 qui concerne les comédiens ou l’art du comédien, D. PHAL. §§ 193, 195 ; DL. 3, 101 ; ἡ ὑποκριτική (s.-e. τέχνη) ARSTT. Rhet. 3, 1, 7 ; Poet. 19, 7, etc. ; DÉMÉTR. SCEPS. (ATH. 80 d) ; PLUT. M. 613 a ; DL. 3, 101, l’art du comédien ;
      2 qui convient à un comédien, ARSTT. Rhet. 3, 12, 2 ;
      3 propre à être comédien, ARSTT. Rhet. 3, 1, 7 ;
      4 qui feint, gén. LUC. Alex. 4.

• Sup. -ώτατος, ARSTT. Rhet. 3, 12, 2.

Étym. ὑποκριτής.

ή, όν, belonging to ὑπόκρισις II, skilled therein, ἔστι φύσεως τὸ ὑ. εἶναι having a good delivery, Arist. Rh. 1404a15.
suited for speaking or delivery, λέξις κωτάτη ib. 1413b9, cf. Demetr. Eloc. 193; ἡ ὑποκριτική (sc. τέχνη) the art of delivery, Arist. Rh. 1404a13, Po. 1456b10, al. (but, the actor΄s art, Hp. Vict. 1.24 (v.l. ὑποκριταί), Phld. Mus. p. 91 K., Gal. Thras. 27). Adv. -κῶς Chamael. ap. Ath. 9.407a. metaph, acting a part, pretending to, ὑ. τοῦ βελτίονος Luc. Alex. 4, cf. Vett.Val. 42.25, al. Adv. -κῶς Id. 38.19.

ή, όν, schauspielerisch, zur Kunst des Schauspielers gehörig, geschickt ; Arist. rhet. 3.1 ; λέξις 3.12 ; ἡ ὑποκριτική, sc. τέχνη, Schauspielerkunst, DL. 3.101 ; – heuchlerisch, zur Verstellung geneigt, den Schein annehmend, ψυχὴ ὑποκριτικὴ τοῦ βελτίονος Luc. Alex. 4.