ὑπο·κινέω-ῶ [ῑ]
   I tr. soulever légèrement, en parl. du vent qui soulève ou fait onduler les flots, IL. 4, 423 ; cf. PLUT. M. 596 c ; EL. N.A. 9, 32 ; fig. exciter, pousser, PLAT. Charm. 162 d ; PLUT. Æmil. 9 ; ARR. An. 7, 1, 4 ; 7, 20, 4 ;
   II intr. :
      1 se soulever, se remuer, s’agiter, HDT. 5, 106 ; AR. Ran. 644 ; XÉN. Cyn. 3, 6 ;
      2 au part. pf. ὑποκεκινηκώς, qui a l’esprit troublé ou dérangé, PLAT. Rsp. 573 c, joint à μαινόμενος.

move softly or lightly, Ζεφύρου ὑποκινήσαντος (sc. τὸ κῦμα) Il. 4.423 (better ὕπο κ., v. Sch. A), cf. Plu. 2.596c, etc. ; — Pass., of the apparent vibration of the moon, Ptol. Tetr. 101. metaph, urge gently on, so as to make him speak, Pl. Chrm. 162d, Plu. Aem. 9; ὑ. ἔγκλημα Luc. Eun. 13; cf. κινέω A. 11.2. intr., move a little, οὐδεμία πόλις ἂν ὑπεκίνησε not a single city would have stirred a finger, Hdt. 5.106, cf. Ar. Ra. 644, X. Cyn. 3.6; ἐπ’ ἐφέδρου ὅτι μὴ ὑποκινήσει on a chair which will not shake, Hp. Morb. 2.47. metaph, to be deranged in mind, ὁ… μαινόμενος καὶ ὑποκεκινηκώς Pl. R. 573c.

[ῑ],
1) unten od. ein wenig, leicht bewegen ; Ζεφύρου ὑποκινήσαντος, sc. κῦμα, Il. 4.423 ; übertr., ein wenig reizen, Plat. Charm. 162d ; Plut. Aem. 9.
2) intr., sich ein wenig bewegen ; οὐδεμίη πόλις ὑπεκίνησε Her. 5.106 ; Ar. Ran. 644.
Uebertr., etwas verrückt sein, Plat. Rep. IX.573c vrbdn ὁ μαινόμενος καὶ ὑποκεκινηκώς ; Sp., wie Luc. Eun. 13.