ής, ές :
      1 qui croît ou se développe au-dessus de, gén. DL. 1, 100 ;
      2 qui pousse sur terre, p. opp. à ὑπόγειος, LUC. Lex. 6 ;
      3 qui croît démesurément, qui passe les bornes, d’où extraordinaire, prodigieux, merveilleux, ESCHL. fr. 226 ; HDT. 2, 175, etc. ; AR. Pax 229, etc. ; LUC. Ind. 8 ; en mauv. part, HDT. 8, 116 ; PLAT. Gorg. 467 b ; DÉM. 543, 2, etc. ; suivi d’un relat. : ὑπ. ὅσος, AR. Pl. 750 ; ὑπ. ὡς, PLAT. Gorg. 477 d, prodigieux.

• Sup. -έστατος, LYS. 178, 40 ; PLUT. Demetr. 11.

➳ Acc. sg. att. ὑπερφυᾶ, AR. Eq. 141, Nub. 76 ; plur. neutre att. ὑπερφυῆ, PLAT. Gorg. 467 b ; ὑπερφυᾶ, AR. Ran. 611.

Étym. ὑπερφύομαι.

ές, Att. acc. sg. ὑπερφυᾶ Ar. Eq. 141, Nu. 76; Att. neut. pl. ὑπερφυῆ Pl. Grg. 467b, -φυᾶ Ar. Ra. 611; (< φύομαι); literally, growing above the ground, Dsc. 4.73, Luc. Lex. 6; growing higher than the rest, οἱ ὑ. τῶν ἀσταχύων D.L. 1.100.
overgrown, enormous, σμίνθος A. Fr. 227 (troch.); λίθοι ὑ. τὸ μέγαθος Hdt. 2.175, cf. Ar. Pax 229, Pl. 734; ὑ. τῷ μεγέθει ψόφος Arist. Cael. 291a21. without a distinct sense of bulk, monstrous, extraordinary, in good and bad sense, ἔργον ὑ. μέγαθός τε καὶ κάλλος Hdt. 9.78; ἔργον ὑ. ἐργάσατο Id. 8.116; ἀτραπὸς δαιμονίως ὑ. Ar. Nu. 76; ὑ. τέχνη Id. Eq. 141; πῶς οὐχ ὑπερφυές· is it not most strange? D. 29.14; κἀκεῖν’ ὑ., εἰ… Isoc. 17.30; τὸ δὲ πάντων ὑπερφυέστατον, ὅτι… Lys. 27.12, cf. Ar. Th. 831 (troch.); freq. joined with a relat., ὄχλος ὑπερφυὴς ὅσος Id. Pl. 750; ὑπερφυεῖ τινι… ὡς μεγάλῃ βλάβῃ Pl. Grg. 477d; freq. also joined with other Adjs., in which case, as a rule, it stands second, σχέτλια λέγεις καὶ ὑ. ib. 467b; δεινὸν ὡς ἀληθῶς καὶ ὑ. D. 21.88, etc. ; but it stands first in Plu. 2.12b, 155a, al. Sup. -έστατος, as an honorific title, Stud.Pal. 20.129.3 (v AD), etc. ; also in Posit., ἡ ὑ. ὑμῶν ἐξουσία PMasp. 2i 1 (vi AD), etc. Adv. -ῶς marvellously, strangely, exceedingly, φιλαθήναιος ἦν ὑ. Ar. Ach. 142; ὑ. σπουδάζειν Pl. Grg. 481b; in affirm. answers, ὑ. μὲν οὖν Id. R. 525b; Comp. -εστέρως Philostr. Gym. 36. ὑ. ὡς…, before a Verb, ὑ. ὡς χαίρω Pl. Smp. 173c, cf. Tht. 155c; before an Adj., ὑ. ὡς ἀληθῆ λέγεις Id. Phd. 66a.

ές, über die Natur hinausgehend, sowohl an Größe, als in seiner ganzen Beschaffenheit, dah. übermäßig, außerordentlich ; im guten Sinne, Her. 9.78 ; Aesch. frg. 208 ; ὑπερφυὴς τὸ μέγεθος Ar. Pax 229 ; ὄχλος ὑπερφυὴς ὅσος Plut. 750 ; ὑπερφυεῖς ἔργοις Plut. Thes. 6 ; Rom. 3 ; im schlimmen Sinne, Her. 8.116 ; bes. sonderbar, σχέτλια λέγεις καὶ ὑπερφυῆ Plat. Gorg. 467b ; ὑπερφυέστατος, Lys. 27.12 ; πῶς οὐχ ὑπερφυές ; ist es nicht überaus sonderbar ? Dem. – Bes. adv. = wunderbar, sonderbar, d.i. gar sehr, ὑπερφυῶς ἐδόκει ἅπασιν ἀληθῆ εἶναι τὰ εἰρημένα Plat. Prot. 358a ; ὑπερφυῶς ὡς ἀληθῆ λέγεις Phaed. 66a, u. öfter ; auch absolut in der Antwort, ὑπερφυῶς μὲν οὖν, Rep. VII.525b.