ὑπερ·πετής, ής, ές :
   I qui vole par-dessus, gén. POL. 18, 13, 8, etc. ; abs. STR. 244 ; DS. 14, 23 ; PLUT. Marc. 16 ;
   II qui s’élance au-dessus de, plus élevé que, gén. DS. 14, 23 ; d’où :
      1 p. ext. très élevé, très haut, POL. 8, 6, 4 ; STR. 775 ;
      2 p. anal. qui se répand au delà de, qui déborde le flanc d’une armée, DH. 9, 11 ;
   III qui vole ou souffle des régions élevées, STR. 731.

• Cp. ὑπερπετέστερος, STR. 775.

Étym. ὑ. πέτομαι.

ές, flying over or above, τοῦ τείχους ὑπερπετῆ γιγνόμενα τὰ βέλη Aen.Tact. 32.10; βέλη ὑ. τῶν πρωτοστατῶν φερόμενα darts flying over their heads, Plb. 18.30.3, cf. 8.7.3, D.S. 14.23; ὑ. ὄρνεις Str. 5.44.5; τὸ ὑ.
all that flies over, Id. 15.1.38; ὑ. πνεῖν, of winds, Id. 15.3.10; metaph, high-flying, Luc. Pr. Im. 17.
stretching beyond, reaching high, θωράκια Plb. 8.4.4; φάλαγξ outflanking, D.H. 9.11; c. gen., ὑ. τῆς πνοῆς far above, D.S. 17.7; κορυφὴ ὑπερπετεστέρα τῆς καμήλου reaching higher, Str. 16.4.16; ἐὰν βίᾳ τις τὸ κλύσμα ἐνθλίβων ὑπερπετὲς αὐτὸ ποιήσῃ too high, Mnesith. ap. Orib. 8.38.9.

ές, darüber weg-, hinausfliegend, hochfliegend, übh. hoch gelegen, sich darüber hinauserstreckend, Dion.Hal. 9.11 ; über den Kopf gehend, θωράκια Pol. 8.6.4.