ὑπερ·πέτομαι, c. ὑπερίπταμαι, ARSTT. H.A. 5, 5, 13 ; 8, 12, 4 ; DS. 4, 51 ; ANTH. 5, 259, etc.

also ὑπερπέταμαι, ὑπερίπταμαι; Ep. aor. -πτάμην, in Prose -επτόμην Arist. HA 597a12; aor. Act. -έπτην S. Ant. (v. infr.), Ph. 1.165; in late Prose also -επετάσθην (v. infr.); (v. πέτομαι) : — fly over, of a spear, ὑπέρπτατο χάλκεον ἔγχος Il. 13.408, 22.275, cf. Od. 22.280; of birds, Arist. HA 541a28, Philostr. VA 2.10; aor. Act., ἀετὸς ἐς γᾶν ὑπερέπτα S. Ant. 113 (anap.). c. acc., fly over or beyond, ὁ δ’ [λᾶας] ὑπέρπτατο σήματα πάντων Od. 8.192; of birds, ὑ. τὸ ὄρος Arist. HA 597a12; ὑπερπετασθῆναι πολλὰ μέρη τῆς οἰκουμένης D.S. 4.51, cf. Luc. Rh. Pr. 6; also c. gen., A.R. 2.1252, Plu. Pomp. 25. metaph, skip over, εἴδη καὶ γένη Ph. 1.165.

(πέτομαι), dep. med., darüber hinfliegen ; ὑπέρπτατο χάλκεον ἔγχος, Il. 13.408, 22.275 ; ὁ (λᾶας) δ' ὑπέρπτατο σήματα πάντα, Od. 8.192, vgl. 22.280 ; αἰετὸς ἐς γᾶν ὡς ὑπερέπτα, Soph. Ant. 113.