ή, όν, méprisant, dédaigneux de, gén. PLAT. Def. 416 a ; abs. ISOCR. 8 d, 283 b ; LUC. Nigr. 1, D. mar. 13, 1, etc. ; joint à ἀπίθανος, LUC. D. deor. 21, 1.

• Sup. -ώτατος, DÉM. 218 fin.

Étym. ὑπερόψομαι.

ή, όν, contemptuous, disdainful, Isoc. 1.30, 12.241, Luc. Nigr. 1, etc. ; ἠπείλησεν ὑπεροπτικά Id. DDeor. 21.1; τὸ ὑπεροπτικώτατον D. 17.26. Adv. -κῶς X. HG 7.1.18, Str. 8.6.23; Comp. -ώτερον Plb. 5.46.6; Sup. -ώτατα D.C. 49.7. c. gen., ἀδικία ἕξις ὑ. νόμων Pl. Def. 416a.

ή, όν, Andere zu verachten od. verächtlich zu behandeln gewohnt, dazu geneigt ; Isocr. 1.30 ; Plat. defin. 416 ; τοῦ πλείονος, Aristipp. bei DL. 2.72;
• adv. ὑπεροπτικῶς, τινός, Xen. Hell. 7.1.18 ; ὑπεροπτικώτερον χρῆσθαι τοῖς φίλοις Pol. 5.46.6 ; Luc. Nigr. 1 D. D. 22 u. öfter.