ὑπερ·κύδας, αντος [κῡᾱ] adj. m. (seul. acc. sg. -κύδαντα, HÉS. Th. 510, et acc. pl. -κύδαντας, IL. 4, 66, 71) très célèbre, glorieux.

Étym. ὑ. κῦδος ; p.-ê. dor. p. *ὑπερκύδης, contr. de *ὑπερκυδήεις ; cf. ἀργᾶς = ἀργῆς, ἀργήεις ; τιμᾶς = τιμῆς, τιμήεις.

αντος, ὁ, (< κῦδος) exceedingly famous or renowned, only found in acc., ὑπερκύδαντας Ἀχαιούς Il. 4.66, 71; ὑπερκύδαντα Μενοίτιον Hes. Th. 510.

[ᾱ], αντος, ὁ, der über alle berühmte, überaus ruhmvoll, nur im acc. sing. und acc. plur. vorkommend, ὑπερκύδαντας Ἀχαιούς Il. 4.66, 71, ὑπερκύδαντα μενοίτιον Hes. Th. 510. Einige betrachteten es als dor. Zusammenziehung aus ὑπερκυδήεις, ὑπερκυδήεντος, ὑπερκυδῆντος, vgl. ἀργῆς, ἀργᾶς, τιμᾶς, dann müßte aber ὑπερκυδᾶντας akzentuiert werden, vgl. Spitzner not. crit. zur Il. 4.66.