ας (ἡ) :
   I retard au delà du jour fixé pour le paiement d’une dette ou l’acquittement d’une obligation, DÉM. 1154, 8 et 17 ;
   II p. suite :
      1 action contre un débiteur en retard, DÉM. 871, 11 ; 894, 8 ; TH. Char. 10, 3 ;
      2 intérêts dus par un débiteur en retard, ORAT.

Étym. ὑπερήμερος.

ἡ, Boeot. ὑπεραμερία (v. infr.), οὑπεραμερία IG 7.3172.58, al. (Orchom., iii BC), ὁπεραμερία ib. 3054.10, 13 (Lebad.) : — a being over the day, i.e. as law-term, default caused by non-observance of the latest term for payment, μελλούσης μοι ἤδη ἐξήκειν τῆς ὑ. the term of my borrowing (my stay of execution) being about to expire, D. 47.49; ἀναβάλλεσθαι τὴν ὑ. defer it, ib. 50; — hence, forfeiture of recognizances, distress, εἰληφότες τῇ ὑπερημερίᾳ having seized it by virtue of this right, Id. 33.6; κατὰ τὴν ὑ. Id. 30.27; also, the amount so forfeited, ὑπερημερίαν πρᾶξαι Thphr. Char. 10.10; and, a document declaring such forfeiture, τᾶν ὑπεραμεριάων (Boeot. gen. pl.) τᾶν ἰωσάων (i.e. οὐσῶν) κὰτ τᾶς πόλιος IG 7.3172.115 (Orchom., iii BC); also, penalty for unpunctual delivery, ib. 4²(1).113.7 (Epid.), 103.74, al. (ibid., iv BC), καταστήσας τὸ σῶμα ἀφείσθω τῆς ὑ. PMich. Zen. 70.9, cf. 14 (iii BC).

ἡ, Uebertägigkeit, Verabsäumung eines gerichtlich festgesetzten Tages, bes. eines Zahlungstermins, auch die darauf folgende Auspfändung ; κατὰ τὴν ὑπερημερίαν λαβεῖν ἀνδράποδον, Dem. 30.27 ; τῇ ὑπερημερίᾳ εἰληφότες ναῦν 33.6, und öfter.