ὑπ·εκφεύγω :
      1 intr. s’enfuir secrètement, IL. 8, 243, etc. ; OD. 23, 320 ; cf. en prose, PLAT. Euthyd. 291 b ;
      2 échapper à, acc. IL. 6, 57 ; 16, 687, etc. ; SOPH. Ant. 776 ; EUR. Suppl. 565 ; THC. 2, 90 et 91.

flee away or escape, Il. 8.243, 20.191, Od. 23.320, S. Ant. 553, Pl. Euthd. 291b. mostly c. acc., escape from, ὑ. ὄλεθρον, κῆρα, κακότητα, Il. 6.57, 16.687, Od. 3.175, al. ; μίασμα S. Ant. 776; ἐπηρείας τοιαύτας Marcellin. Puls. 89; τὸ κέρας τῶν Πελοποννησίων… ἐς τὴν εὐρυχωρίαν Th. 2.90, cf. 91.

(φεύγω), daraus entfliehen, heimlich entkommen ; Il. 8.243, 20.191, Od. 23.320 ; gew. c. acc., ὄλεθρον 12.446, κῆρα Il. 16.687 u. öfter ; ὅπως μίασμαπᾶσ' ὑπεκφύγῃ πόλις, Soph. Ant. 772, vgl. 549 ; πολλοὺς ὑπεκφύγοις ἂν ἀνθρώπων λόγους Eur. Suppl. 565 ; τὶ ἐς τόπον, Thuc. 2.91 ; Plat. Euthyd. 291b.