η, ον [ᾰ]
   I le plus haut, le plus élevé, IL. 12, 381 ; 23, 451 ; HÉS. O. 8, etc. ;
   II fig. :
      1 le plus puissant, ESCHL. Suppl. 673, Pers. 155 ; SOPH. Ant. 338, etc. ; en parl. de choses (ville, SOPH. Ant. 1138 ; honneur, gloire, SOPH. Ph. 402, etc.) ;
      2 le plus âgé, PD. N. 6, 36.

Étym. sup. formé de ὑπέρ ; cf. ὑπέρτερος.

η, ον, poet. Sup. of ὑπέρ, uppermost, highest; mostly of Place or position, ἧστο ὑ. Il. 23.451; κεῖτο ὑ. 12.381; ὑ. δώματα, θρόνος, etc., Hes. Op. 8, Pi. O. 2.77 (dub.l.), etc. of gods, partly in reference to their abode, partly to their power, ib. 4.1, A. Supp. 672 (lyr., nisi leg. -τως, v. infr. 4); then simply, of rank or power, θεῶν τὰν ὑ. S. Ant. 338 (lyr.); δαιμόνων ὑ. Ar. Av. 1765 (lyr.); ἄνασσα Περσίδων ὑ. A. Pers. 155 (troch.). of things, ὑ. ὄλβος, ἀνορέαι, Pi. P. 3.89, N. 3.20; μόχθοι, σέβας, S. OC 105, Ph. 402 (lyr.), etc. ; τὰν ἐκ πασᾶν ὑ. πόλεων Id. Ant. 1138 (lyr.); φρένας, πάντων ὅσ’ ἐστὶ χρημάτων ὑ. ib. 684; τοῦτο κερδέων ὑπέρτατον B. 3.84; in late Prose, ἀρετή PStrassb. 40.41 (vi AD). Adv. ὑπερσπούδτως above all, A. Supp. 672 (Ahrens from Sch.); above all measure, Sch. rec. Pi. O. 1.1. of age eldest, Pi. N. 6.21; — Pi. has also ὑπερώτατος, N. 8.43; cf. ὑπέρτερος III fin.

superl. von ὑπέρ, oberster, äußerster in einer Reihe ; Il. 12.381, 23.451 ; Hes. O. 6 ; θρόνος Pind. Ol. 2.77 ; ὄλβος P. 3.89 ; ἐλατὴρ ὑπέρτατε βροντᾶς Ol. 4.1 ; der älteste, ὑπέρτατος υἱέων N. 6.22 ; Ζεύς Aesch. Suppl. 657 ; σέβας Soph. Phil. 400, u. öfter. – Vgl. auch ὕπατος u. ὑπερώτατος.