ος, ον, qui l’emporte sur, supérieur, HH. 11, 2 ; PD. N. 3, 40 ; ESCHL. Pr. 429 ; SOPH. Tr. 1096 ; ὑ. ἄλλων, IL. 6, 208 ; 11, 784, supérieur aux autres.

• Sup. ὑπεροχώτατος, PD. P. 2, 70.

➳ Ion. et épq. ὑπείροχος, IL. HH. ll. cc.

Étym. ὑπερέχω.

Ep. and Ion. ὑπείροχος, ον, (ὑπερέχω II) prominent, eminent, distinguished above others, c. gen., ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων Il. 6.208, 11.784; abs., ὑπείροχον εἶδος h.Hom. 12.2; οἱ ὑπέροχοι (v.l. ὑπείροχοι) τῶν ἀστῶν Hdt. 5.92. ηʹ ; θῆρες ἐν πελάγεϊ ὑπέροχοι mighty, Pi. N. 3.24; ὑπέροχον σθένος A. Pr. 428 (lyr.); ὑπέροχος βία overbearing force, S. Tr. 1096 codd. (sed leg. βίᾳ); ὑ. Νίκα B. 3.5; συρικτὰν μέγ’ ὑπείροχον Theoc. 7.28; οἰωνῶν μέγ’ ὑ. ἀγγελιώτην Call. Jov. 68; Sup. ὑπεροχώτατος Pi. P. 2.38 (as a title, PMasp. 4.5 (vi AD)); neut. pl. ὑπείροχα as Adv., IG 12(5).678.21 (Syros, metr.).

ep. u. ion. ὑπείροχος, hervorragend, bes. vorzüglich, ausgezeichnet, τινός, vor Einem, αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων, Il. 6.208, 11.784 ; ohne Casus, H.h. 11.2 ; Her. 5.92.7 ; ὑπεροχωτάτᾳ θυγατέρι Pind. P. 2.38 ; N. 3.24 ; βία Soph. Trach. 1086 ; sp.D.